چراغ‌های راهنمایی از فانوس‌های دستی تا غول‌های هوشمند
به گزارش مجله ماشین، در آغاز قرن بیستم، زمانی که کالسکه‌ها و چهارپایان جای خود را به خودروها در خیابان‌های تهران می‌دادند، نیاز به ساماندهی ترافیک و هدایت رانندگان و عابران در تقاطع‌ها آشکار شد.
در آن دوران، اولین چراغ‌های راهنمایی که به صورت دستی توسط ماموران راهنمایی و رانندگی اداره می‌شدند، در خیابان‌های پایتخت ظاهر شدند.
این چراغ‌های ابتدایی که روی کوله‌پشتی ماموران نصب می‌شدند، تنها دو رنگ قرمز و سبز داشتند و در روزهای آفتابی به دلیل ضعیف بودن نور، تشخیص آنها دشوار بود.
اما این داستان به اینجا ختم نشد. در دهه ۳۰ شمسی، شاهد تحولی بزرگ در عرصه چراغ‌های راهنمایی تهران بودیم.
اولین چراغ‌های راهنمایی مدرن با سیستم برقی در تقاطع‌های سپه (امام خمینی ره) و امیریه (ولی‌عصر عج) نصب شدند و به تدریج خیابان‌های دیگری مانند پل امیربهادر، باغ ملی و دروازه شمیران نیز به این گره‌گشای ترافیک مجهز شدند.
این نسل جدید از چراغ‌ها که با فانوس‌های لامپی کار می‌کردند، اگرچه در مقایسه با مدل‌های دستی پیشرفت چشمگیری محسوب می‌شدند، اما هنوز نواقصی داشتند.
نور ضعیف لامپ‌ها در روزهای آفتابی همچنان مشکل‌ساز بود و سیستم خاموش و روشن کردن دستی چراغ‌ها توسط ماموران، گاه به ناهماهنگی در ترافیک منجر می‌شد.
با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی، چراغ‌های راهنمایی نیز دستخوش تحولات چشمگیری شدند.
جایگزینی لامپ‌ها با LEDهای پرنور، نصب سنسورهای هوشمند برای تشخیص ترافیک و تنظیم زمان چراغ‌ها، و اتصال آنها به سیستم‌های کنترل مرکزی، کارایی و دقت این هدایت‌گرهای نوری را به طور قابل توجهی افزایش داد.
امروزه چراغ‌های راهنمایی تهران به عنوان غول‌های هوشمند، ترافیک پایتخت را مدیریت می‌کنند و با زبان الگوریتم‌ها و سنسورها، نظم و انضباط را در خیابان‌ها برقرار می‌کنند.
از چراغ‌های چشمک‌زن عابر پیاده تا تابلوهای راهنمایی دیجیتال، همه و همه در تلاشند تا عبور و مرور در پایتخت را به تجربه‌ای امن و روان تبدیل کنند.
داستان چراغ‌های راهنمایی تهران، حکایتی از تقابل سنت و مدرنیته، از فانوس‌های دستی تا غول‌های هوشمند است.
این گره‌گشای ترافیک، در طول سالیان دراز، شاهد تحولات چشمگیری در شهر بوده و نقش مهمی در ساماندهی ترافیک و حفظ جان انسان‌ها ایفا کرده است.
