پارنلی جونز اسطوره مسابقات اتومبیلرانی در ۹۰ سالگی درگذشت
به گزارش مجله ماشین، راجر پنکه، مالک پیست ایندیاناپولیس، در بیانیه‌ای اعلام کرد: «دنیای مسابقات یک رقیب قدرتمند و یک قهرمان واقعی را از دست داد.»
او در ادامه گفت: «پارنلی جونز یکی از موفق‌ترین رانندگان تاریخ بود و عزم و اراده‌ی او برای پیروزی، او را به یکی از سرسخت‌ترین رقیب‌هایی تبدیل کرد که تا به حال دیده‌ام.»
«از رقابت با او در پیست تا رقابت به عنوان مالک تیم‌های رقیب، همیشه به شور و تعهد پارنلی به ورزشی که دوست داشت، احترام می‌گذاشتم. برای سال‌ها افتخار می‌کردم که پارنلی را دوست خوب خودم خطاب کنم و همزمان با یادآوری یکی از افسانه‌های واقعی ورزش‌های موتوری، افکار ما با خانواده‌ی اوست.»
جونز، اهل آرکانزاس که در جنوب کالیفرنیا بزرگ شد، اولین راننده‌ای بود که برای ایندی ۵۰۰ با سرعتی بیش از ۲۴۱ کیلومتر بر ساعت واجد شرایط شد.
همچنین به گفته‌ی سری مسابقات ایندی‌کار، او تنها راننده‌ای است که دو بار در این مسابقه برای ۴۰۰ مایل یا بیشتر پیشتاز بوده است.
او در هفت دوره‌ی ایندی ۵۰۰ شرکت کرد و در سال ۱۹۶۷، پیش از اینکه سه دور مانده به پایان مسابقه، یک بلبرینگ (گوی ساچمه‌ای) بشکند، در ۱۷۱ دور از ۱۹۶ دور ابتدایی پیشتاز بود.
جونز در سال ۱۹۶۸ و در سن ۳۴ سالگی به عنوان راننده‌ی ایندی‌کار بازنشسته شد، اما مالک مشترک تیمی بود که در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۱ با رانندگی آل Unser قهرمان ایندی ۵۰۰ شد.
او همچنین در رشته‌های دیگری از جمله مسابقات ناسکار کاپ سری تا سال ۱۹۷۰ شرکت کرد و چهار بار پیروز شد.
آخرین پیروزی او در مسابقات ناسکار، در تاریخ ۲۲ ژانویه ۱۹۶۷ در پیست مسابقه‌ی ریورساید اینترنشنال ریس‌وی در مسابقه‌ی موتور ترند ۵۰۰ به دست آمد.
تیم او، ولز پارنلی جونز ریسینگ، همچنین به فرمول یک، مسابقات جاده‌ای فرمول ۵۰۰۰ سازمان اتومبیلرانی ورزشی آمریکا و سری مسابقات خاکی یواس‌ای‌سی گسترش پیدا کرد.
با این حال، به گفته‌ی خودش، این پیروزی او در ایندیاناپولیس ۶۱ سال پیش بود که او را تعریف می‌کرد.
جونز در سال ۲۰۱۶ به وبسایت موتور اسپورت دات کام گفت: «موضوع ایندیاناپولیس این است که برای همیشه یک عنوان به شما می‌دهد، درهایی را برای همیشه به روی شما باز می‌کند.» او در ادامه گفت: «من با ماشین‌های دیگری، از جمله اسپرینت‌کارها، میدجت‌کارها، استاک‌کارها و باجا ۱۰۰۰، مسابقه‌های زیادی را بردم، چون در آن روزها بسیاری از ما این کار را می‌کردیم. اما با وجود این، من به عنوان برنده‌ی ایندی ۵۰۰ سال ۱۹۶۳ معرفی می‌شوم. این جایگاهی است که این مکان به شما می‌دهد.»
