فرمول یک| بازگشت موتورهای V10 به تعویق افتاد
فهرست مطالب:
تاریخچه موتورهای V10 در فرمول یک
به گزارش مجله ماشین، موتورهای V10 برای اولین بار در سال ۱۹۸۹ و پس از ممنوعیت استفاده از موتورهای توربوی V6 در پایان سال ۱۹۸۸ به دنیای فرمول یک قدم گذاشتند. صدای متمایز و قدرتمند این موتورها به‌سرعت آن‌ها را به یکی از محبوب‌ترین پیشرانه‌ها نزد طرفداران تبدیل کرد و این محبوبیت تا امروز ادامه دارد. این موتورها تا پایان سال ۲۰۰۵ در مسابقات فرمول یک استفاده شدند تا اینکه جای خود را به موتورهای V8 دادند. موتورهای V8 از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳ در فرمول یک حضور داشتند و سپس در سال ۲۰۱۴ با موتورهای هیبریدی توربوی V6 جایگزین شدند.
قرار است نسل دوم موتورهای هیبریدی توربو در سال ۲۰۲۶ همراه با نسل جدیدی از خودروهای فرمول یک معرفی شوند. این خودروها با هدف بهبود کیفیت مسابقات طراحی شده‌اند. موتورهای جدید نسبت به مدل‌های قبلی ساده‌تر هستند و بخش MGU-H (واحد بازیافت انرژی حرارتی) از آن‌ها حذف شده است. همچنین این موتورها از سوخت‌های پایدار (Sustainable Fuels) استفاده خواهند کرد. این تغییرات با استقبال خودروسازان مواجه شده است؛ به‌طوری‌که هوندا تصمیم به بازگشت به فرمول یک گرفت و با تیم استون مارتین همکاری خواهد کرد.
علاوه بر این، فورد پس از دو دهه غیبت، به‌عنوان تأمین‌کننده موتور برای تیم‌های ردبول و ریسینگ بولز به فرمول یک بازمی‌گردد. آئودی نیز با خرید تیم سائوبر سوئیس وارد این رقابت‌ها خواهد شد. همچنین جنرال موتورز از طریق برند کادیلاک به‌عنوان یازدهمین تیم به مسابقات خواهد پیوست و تعداد خودروهای حاضر در پیست را به ۲۲ عدد افزایش خواهد داد.
پیشنهاد بازگشت V10 و اختلاف‌نظرها
پیش از این، محمد بن‌سلیم، رئیس فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (FIA)، پیشنهاد بازگشت موتورهای V10 با استفاده از سوخت‌های پایدار را مطرح کرده بود. این ایده زمانی قوت گرفت که سباستین فتل، قهرمان چهار دوره جهان، در گرندپری بریتانیا ۲۰۲۲ با خودروی ویلیامز FW14B متعلق به سال ۱۹۹۲ که با سوخت سازگار با محیط زیست کار می‌کرد، دورهای نمایشی را به پایان رساند و نشان داد که این موتورها می‌توانند با محیط زیست سازگار باشند.
در حالی که تیم‌های فراری و ردبول از این ایده حمایت کردند، مرسدس، هوندا و آئودی با آن مخالفت کردند. این اختلاف‌نظر باعث شد تا جلسه‌ای تعیین‌کننده در روز جمعه در بحرین برگزار شود. در این جلسه، نمایندگان هر هفت خودروسازی که برای قوانین ۲۰۲۶ ثبت‌نام کرده بودند، به همراه محمد بن‌سلیم، استفانو دومنیکالی (مدیر اجرایی فرمول یک) و نیکولاس تومبازیس (مدیر بخش خودروهای تک‌سرنشین فیا) حضور داشتند.
نتیجه جلسه بحرین
جلسه با تعهد همه طرف‌ها به اجرای قوانین ۲۰۲۶ به پایان رسید و این بدان معناست که بازگشت موتورهای V10 فعلاً منتفی است. با این حال، همه شرکت‌کنندگان برای ادامه بحث‌ها درباره جهت‌گیری فنی آینده فرمول یک در سال‌های آتی، به‌ویژه برای دوره بعدی قوانین در سال ۲۰۳۱، ابراز آمادگی کردند. این موضوع نشان می‌دهد که احتمال بازگشت V10 یا حتی موتورهای دیگر در آینده همچنان وجود دارد.
برای بسیاری از طرفداران قدیمی فرمول یک، صدای غرش موتورهای V10 یادآور دوران طلایی دهه ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ است. خودروهای سبک و چابک آن زمان، همراه با صدای بی‌نظیر V10، میلیون‌ها نفر را به این ورزش جذب کردند. با این حال، تغییر قوانین موتورها کمتر از یک سال مانده به شروع فصل ۲۰۲۶ منطقی به نظر نمی‌رسد. خودروسازان هزینه‌های هنگفتی برای توسعه موتورهای جدید صرف کرده‌اند و تغییر ناگهانی می‌تواند به ضرر اعتبار فرمول یک تمام شود.
از سوی دیگر، خروج احتمالی برندهایی مانند هوندا و آئودی در صورت تغییر قوانین، ضربه بزرگی به این ورزش خواهد بود؛ به‌ویژه که رنو، یکی از پیشگامان موتورهای V10 در گذشته، تصمیم به خروج از فرمول یک در پایان ۲۰۲۵ گرفته است. توسعه شتاب‌زده موتورهای V10 برای ۲۰۲۶ ممکن است به مشکلات فنی و عدم اطمینان منجر شود که می‌تواند برخی خودروسازان را به بازنگری در حضورشان وادارد.
پیشنهاد برای آینده
بهترین مسیر این است که قوانین ۲۰۲۶ اجرا شوند و پس از ارزیابی عملکرد آن‌ها، تصمیم‌گیری برای سال ۲۰۳۰ صورت گیرد. اگر خودروهای جدید مسابقات جذاب‌تری ارائه کنند و خودروسازان بیشتری را جذب کنند، احتمال تمدید این قوانین وجود دارد. اما اگر کیفیت مسابقات کاهش یابد و طرفداران استقبال نکنند، آنگاه می‌توان به بازگشت موتورهای V10 یا حتی V8 فکر کرد. موتورهای V8 هزینه کمتری دارند و می‌توانند گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه باشند، هرچند به اندازه V10 محبوبیت ندارند. حتی ایده بازگشت موتورهای V12 نیز مطرح شده است، به‌ویژه با توجه به حضور آن‌ها در سوپرکارهای مدرن مانند استون مارتین والکری و گوردون موری T.50.
