لوله پیتوت چیست و چرا در خودروهای فرمول یک به کار می‌رود؟
به گزارش مجله ماشین، هر سال با آغاز فصل جدید فرمول یک و شروع تست‌های زمستانی، خودروهای جدید تیم‌ها با ابزار و سنسورهای خاصی وارد پیست می‌شوند. این ابزارها که به آن‌ها “آئرو رِیک” (Aero Rake) گفته می‌شود، پر از سنسورهای فلزی کوچکی هستند که به نام لوله پیتوت (Pitot Tube) شناخته می‌شوند. این لوله‌ها ابزاری حیاتی برای مهندسان هستند تا عملکرد آیرودینامیک خودرو را در دنیای واقعی بررسی و با داده‌های شبیه‌سازی‌شده مقایسه کنند.
لوله پیتوت که در صنعت هوانوردی برای اندازه‌گیری سرعت هواپیما استفاده می‌شود، در خودروهای فرمول یک نیز کاربرد مشابهی دارد. تیم‌ها این سنسورها را پشت چرخ‌های جلو و عقب نصب می‌کنند تا با اندازه‌گیری فشار و سرعت هوا در نقاط مختلف اطراف خودرو، جریان هوا را بهتر درک کنند. تمام اطلاعات جمع‌آوری‌شده به یک جعبه سیاه در بدنه خودرو منتقل می‌شود و به صورت تقریباً لحظه‌ای پردازش می‌شود تا مهندسان بتوانند تصاویر و ویدیوهای سه‌بعدی از جریان هوا را مشاهده کنند.
تیم‌ها ساعت‌های زیادی را صرف شبیه‌سازی‌های کامپیوتری و آزمایش در تونل باد می‌کنند. با این حال، مهم است که مطمئن شوند نتایج به دست آمده در کارخانه، با عملکرد خودرو در شرایط واقعی پیست مطابقت دارد. به عنوان مثال، لوله‌های پیتوت می‌توانند با افت ناگهانی در سرعت هوا، تشخیص دهند که باله خودرو دچار پدیده‌ای به نام “استال” شده است که ممکن است در شبیه‌سازی‌ها دیده نشده باشد.
راب اسمِدلی، مهندس سابق مسابقات فرمول یک، در سال ۲۰۱۹ توضیح داد که عدم تطابق داده‌ها چقدر می‌تواند خسته‌کننده باشد: «این بزرگترین دردسر است. به جای اینکه وقت و استعداد خود را صرف بهبود و توسعه خودرو کنید، مجبورید برای فهمیدن دلیل این عدم تطابق، انرژی زیادی را هدر دهید.»
اگرچه این رقابت فنی می‌تواند منجر به نتایج نامطلوبی برای برخی تیم‌ها شود، اما مسابقه تسلیحاتی فنی از سال ۱۹۵۰ جزء اصلی فرمول یک بوده است. با این حال، از سال ۲۰۲۱، سقف بودجه برای تیم‌ها اعمال شده است. این محدودیت، تعداد ساعت‌های مجاز برای آزمایش در تونل باد و شبیه‌سازی‌های کامپیوتری را نیز کاهش داده است. این قوانین جدید، رقابت را پیچیده‌تر کرده و برنده شدن در مسابقات جهانی را به تلاشی چندساله تبدیل کرده است.
