چرا فرمول یک سنگاپور سخت‌ترین مسابقه است؟
به گزارش مجله ماشین، نیکو روزبرگ، قهرمان سابق جهان، زمانی شرکت در این مسابقه را به مانند “دو ساعت حضور در یک سونا روی دوچرخه ثابت” توصیف کرد.
شرایط منحصر به فرد این مسابقه، غیرقابل پیش‌بینی بودن آن را بالا می‌برد و هیجان و درام را برای طرفداران به ارمغان می‌آورد.
سال گذشته، بیش از ۲۶۰ هزار نفر برای تماشای این رقابت هیجان‌انگیز به پیست شهری خلیج مارینا سرازیر شدند.
اما چه عواملی باعث می‌شود این پیست برای رانندگان تا این حد چالش‌برانگیز باشد؟
پیچ‌های بی‌امان
اول از همه، خلیج مارینا یک پیست خیابانی بی‌نظیر است.
این مسیر ۴.۹۴ کیلومتری دارای ۱۹ پیچ است – به طور متوسط هر ۲۶۰ متر یک پیچ وجود دارد و با اینکه مسیر نسبت به طراحی اولیه خود ۴ پیچ کمتر دارد، همچنان دور آن را به یکی از فشرده‌ترین دورهای تمامی مسابقات فرمول یک تبدیل می‌کند.
تنها جده، ابوظبی و باکو پیچ‌های بیشتری دارند، اما همگی دورهای طولانی‌تری را ارائه می‌دهند.
سختی این مسیر برای راننده با میانگین زمان هر دور مسابقه مشخص می‌شود که بعد از موناکو، در رتبه دوم کم‌سرعت‌ترین دورها قرار می‌گیرد.
اما اظهارات رانندگان به خوبی نشان می‌دهد که این مسیر چقدر طاقت‌فرساست.
چیدمان بی‌انتها و پیچ در پیچ مسیر به این معنی است که رانندگان عملا هیچ زمانی برای نفس کشیدن ندارند.
نیکو روزبرگ سال گذشته توضیح داد: “کمربندها را آنقدر سفت می‌بندید که به سختی می‌توانید به درستی نفس بکشید. در پیچ‌ها مجبورید نفستان را حبس کنید.”
میان موانع
این مسیر با موانع احاطه شده است و رانندگان در نقاط خاصی بسیار به موانع نزدیک می‌شوند.
مکس ورشتپن اذعان کرده است که به طور آگاهانه “کمی حاشیه بیشتر” برای رانندگی خود در نظر می‌گیرد.
نزدیک شدن بیش از حد به دیوار در دور تعیین خط یا از دست دادن تمرکز در مسابقه، به راحتی می‌تواند منجر به برخورد با دیوار شود.
دو نمونه از سال گذشته این موضوع را به خوبی نشان می‌دهند. لنس استرول، راننده استون مارتین، پس از یک تصادف شدید در دور تعیین خط به سلامت از ماشین خارج شد.
همچنین جورج راسل از مرسدس، در تعقیب لاندو نوریس از مک‌لارن دچار اشتباه شد و در آخرین دور مسابقه به موانع برخورد کرد.
حتی لوئیس همیلتون، هفت بار قهرمان جهان، گاهی اوقات در سنگاپور دچار اشتباه می‌شود، به ویژه در سال ۲۰۲۲ که در پیچ ۷ به طور مستقیم به مسیر ادامه داد.
باورنکردنی است که او از این حادثه بدون آسیب جان سالم به در برد و به مسابقه بازگشت.
استقامت
این مسیر نه تنها یکی از فشرده‌ترین‌ها در فرمول یک است، بلکه طولانی‌ترین مسابقه را نیز ارائه می‌دهد.
سال گذشته، مسیر کمی کوتاه‌تر شده بود اما همچنان سریع‌ترین مسابقه در این پیست رقم خورد که با این حال یک ساعت و ۴۳ دقیقه به طول انجامید.
حداکثر زمان تعیین‌شده برای مسابقه که دو ساعت است، پنج بار به ثبت رسیده است.
حفظ تمرکز کامل در چنین سطحی از شدت برای مدت طولانی، با لحظات استراحت کم در معدود خطوط مستقیم کوتاه، به این معنی است که صرفا به پایان رساندن مسابقه یک شاهکار چشمگیر است، چه برسد به اینکه بخواهید به استراتژی و رقابت چرخ به چرخ فکر کنید.
با وجود اینکه نفر اول رده‌بندی در ۹ مسابقه از ۱۴ مسابقه‌ی برگزار شده تاکنون برنده شده است، ماهیت تمام‌عیار مسابقه منجر به اشتباهات و فرصت‌های فراوان در طول رقابت می‌شود و هیجان بیشتری را برای تماشاگران به ارمغان می‌آورد.
قناصی و جدول‌ها
از آنجایی که این یک پیست خیابانی است، مسیر به هیچ وجه صاف نیست.
این مسیر ناهموار نه تنها برای رانندگان چالش‌برانگیز است بلکه بسیاری از جدول‌ها نیز بلند هستند.
تیم‌ها به طور معمول تمایل دارند تا حد امکان تنظیمات خودرو را سفت کنند که می‌تواند رانندگی را بسیار ناخوشایند کند.
همچنین تنظیمات خودرو در گاراژ را دشوار می‌کند، زیرا باید با ارتفاع رانندگی بالاتر از حد معمول تنظیم شوند که این امر بر آیرودینامیک خودرو تأثیر منفی می‌گذارد.
سال گذشته این موضوع به طور خاص برای ردبول مشهود بود، زیرا تنظیمات خودرو آنها به طور خاص برای رانندگی در ارتفاعات پایین‌تر نسبت به رقبای خود تنظیم شده بود.
گرما و رطوبت
تا قبل از جایزه بزرگ قطر در سال گذشته که گرمای طاقت‌فرسایی داشت، شرایط سنگاپور به عنوان طاقت‌فرساترین شرایط در تقویم مسابقات شناخته می‌شد.
رانندگان در معرض خطر گرمازدگی قرار می‌گیرند زیرا دمای محیط می‌تواند به بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد برسد و دمای داخل کابین تا ۶۰ درجه افزایش یابد.
بسیاری از رانندگان در هفته قبل از مسابقه برای سازگاری با گرما در سونا تمرین می‌کنند و تنها خنک‌کننده‌ای که در طول مسابقه در اختیار آنها قرار می‌گیرد، از طریق یک ورودی ۱۵۰۰ میلی‌متر مربعی در جلوی خودرو تامین می‌شود که هوا را به داخل کابین هدایت می‌کند و دریچه‌های کلاه ایمنی که هوا را از طریق کانال‌ها و اطراف سر آنها هدایت می‌کند.
نه تنها گرما، بلکه رطوبت نیز طاقت‌فرسا است. رطوبت هوا می‌تواند به بیش از ۷۰ درصد برسد و رانندگان به شدت عرق می‌کنند و تا ۴ کیلوگرم از وزن بدن خود را از دست می‌دهند و همچنین با سطوح پایین‌تر الکترولیت، ضربان قلب بالاتر و دمای هسته بالاتر مواجه می‌شوند.
مصرف مایعات در طول مسابقه آسان یا لذت‌بخش نیست، زیرا ظرفیت جذب مایعات انسان در طول مسابقه کمی بیش از یک لیتر است.
سال گذشته، کوین مگنوسن گفت که نوشیدنی داخل کابین رانندگان “تقریباً مانند چای، خیلی داغ برای نوشیدن” می‌شود.
تغییر زمان
برای افزودن به چالش، جایزه بزرگ سنگاپور همیشه به عنوان یک مسابقه شبانه برگزار می‌شود.
این موضوع واقعاً بر تجربه بصری تأثیر نمی‌گذارد (پیست غرق در نور است و برای رانندگان به روشنایی روز تبدیل می‌شود) اما برنامه‌ریزی آخر هفته مسابقه را به طور کامل تغییر می‌دهد.
مسابقه امسال تنها یک هفته پس از جایزه بزرگ آذربایجان که حدود ۹ ساعت با هواپیما فاصله دارد برگزار می‌شود و زمانی که تیم‌ها و رانندگان به آنجا می‌رسند، معمولاً به زمان اروپایی عمل می‌کنند تا شروع دیرهنگام عصر برای آنها طبیعی‌تر به نظر برسد.
این بدان معناست که آنها باید درست زمانی که خورشید در حدود ساعت ۶ صبح طلوع می‌کند به رختخواب بروند و معمولاً ساعت ۲ بعد از ظهر برای صبحانه از خواب بیدار می‌شوند و آماده رفتن به پیست می‌شوند. همه چیز، از جمله تعهدات رسانه‌ای و اسپانسرها، جابجا می‌شود و این موضوع تجربه بسیار عجیبی را رقم می‌زند.
تنها پیست دست‌نیافتنی
با وجود اینکه ماکس ورشتپن در ۲۶ پیست مختلف به مقام قهرمانی رسیده است، اما هنوز نتوانسته است بر سکوی اول در پیست خلیج مارینا بای بایستد.
در واقع، این تنها مسابقه در تقویم امسال است که او تاکنون نتوانسته در آن پیروز شود.
او اولین بار در سال ۲۰۱۸ به روی سکو رفت و به مقام دوم پس از همیلتون دست یافت و سال بعد سوم شد.
این مسابقه به دلیل شیوع ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ لغو شد و زمانی که در سال ۲۰۲۲ بازگشت، اشتباه در سوخت‌گیری در دور تعیین خط او را در رده هشتم قرار داد و در نهایت در رده هفتم به پایان رسید.
سال گذشته اوضاع برای راننده هلندی بدتر شد، زیرا تیم ردبول او با مشکلات تنظیمات خودرو دست و پنجه نرم می‌کرد و در مرحله دوم دور تعیین خط از دور خارج شد.
او از رده یازدهم شروع کرد و در نهایت پنجم شد، تنها باری که در کل فصل نتوانست به روی سکو برود.
آیا این طلسم در سال ۲۰۲۴ شکسته خواهد شد؟ طرفداران ورشتپن مطمئناً امیدوارند که اینطور باشد، و تماشای تلاش او برای غلبه بر این چالش و رسیدن به سکوی اول در سنگاپور برای اولین بار، تماشایی جذاب خواهد بود.
