فورد موستانگ دارک هورس ۲۰۲۴ در مقابل ب ام و M2 ۲۰۲۳ / نبرد کوپه‌های قدرتمند

به گزارش مجله ماشین، این خودروها به جای جنبه کاربردی حمل‌ونقل، برای لذت رانندگی ساخته شده‌اند و حالا فورد موستانگ دارک هورس ۵۰۰ اسب بخاری و رقیب آلمانی آن، ب ام و M2 با ۴۵۳ اسب بخار، رو در روی هم قرار می‌گیرند.

هر دوی دارک هورس و M2 محصول یک بازنگری اساسی هستند که نشان می‌دهد سازندگان آن‌ها قصد دارند برای مدت بیشتری در این عرصه باقی بمانند، اما شاید نه خیلی بیشتر.

طبق گفته‌های مدیر بخش توسعه M، دیرک هاکر، M2 احتمالاً آخرین ب ام و خواهد بود که با پدال کلاچ عرضه می‌شود و موستانگ تنها خودروی سواری باقی‌مانده فورد است، هرچند مدیرعامل فورد، جیم فارلی قول می‌دهد که موستانگ V-8 هنوز عمر زیادی دارد. شاید تعجب کنید که چرا تویوتا سوپرا و نیسان Z نیسمو جدید را در این مقایسه قرار ندادیم. ما تصمیم گرفتیم فقط خودروهایی را بررسی کنیم که صندلی عقب داشته باشند؛ جنبه کاربردی در اینجا کاملاً از بین نرفته است.

به دنبال هیجان‌انگیزترین تجربه رانندگی، ما نسخه‌های شش سرعته دستی مدل‌های ۲۰۲۳ M2 و ۲۰۲۴ دارک هورس را انتخاب کردیم. قیمت‌ها نیز تقریباً هم‌خوانی داشتند. M2 با بسته کربن (۹۹۰۰ دلار) به قیمت ۷۵۳۴۵ دلار عرضه شد که شامل تزئینات فیبر کربن، کاهش وزن با سقف فیبر کربنی و صندلی‌های سطلی M کربن می‌شود و همچنین محدودکننده سرعت بالاتر و یک روز در مدرسه رانندگی ب ام و را برای شما باز می‌کند. M2 همچنین دارای بسته Shadowline (۳۰۰ دلار) بود که قاب چراغ‌های جلو و خروجی‌های اگزوز چهارگانه به اندازه توپ را تیره می‌کند، به علاوه چراغ‌های جلوی LED تطبیق‌پذیر (۶۵۰ دلار) و نشان‌های ویژه‌ای از بسته ۵۰ سالگی M ب ام و (۲۰۰ دلار). لاستیک‌های میشلن Pilot Sport 4S آن به‌صورت استاندارد ارائه می‌شوند.

موستانگ دارک هورس ۷۸۷۵۵ دلاری نیز آپشن‌های زیادی داشت. پکیج هندلینگ دارک هورس (۵۴۹۵ دلار) پایه‌های ستون قابل تنظیم، تنظیم تهاجمی‌تر برای کمک‌فنرهای مغناطیسی و چرخ‌های ۱۹ اینچی پهن‌تر را به همراه لاستیک‌های چسبنده پیرلی P Zero Trofeo RS به ارمغان می‌آورد که اتفاقاً در دسته‌بندی «پیست و مسابقه قابل استفاده در خیابان» شرکت تایر رَک قرار می‌گیرند. صندلی‌های ریکارو (۱۹۹۵ دلار) دارای بالشتک‌های منحصر به فردی هستند، در حالی که کالیپرهای ترمز گرببر آبی ۴۹۵ دلار هزینه دارند. بسته پریمیوم (۳۹۹۵ دلار) یک سیستم ضد سرقت، قفل چرخ و بازکننده درب گاراژ را اضافه می‌کند. نوار تیره رنگ و کاپوت مشکی Shadow Black که ۵۴۹۵ دلار قیمت دارد، گزینه‌ای است که می‌توان بدون آن کنار آمد. یک روز در مدرسه رانندگی عملکردی فورد برای همه مدل‌های دارک هورس در نظر گرفته شده است.

نمای داخلی و خارجی

با وجود اینکه هر دو خودرو از امکانات رفاهی مشابهی برخوردار هستند، اما نشستن در هر کدام مانند حضور در دو رستوران کاملاً متفاوت است. هر دو خودرو صندلی‌های اسپرت و نمایشگرهای بزرگ دارند، اما شباهت‌ها در همین جا به پایان می‌رسد. صندلی‌های ریکارو در دارک هورس به صورت دستی قابل تنظیم هستند. M2 صندلی‌های سطلی فیبر کربنی مسابقه‌ای دارد که نه تنها سوار و پیاده شدن از آنها دشوار است، بلکه پاهای شما را نیز به هم فشار می‌دهد. صندلی‌های M2 در هنگام مانورهای پیچیدگی با نیروی g بالا، سرنشینان را بهتر در جای خود نگه می‌داشتند، اما صندلی‌های ریکارو موستانگ در هر محیط دیگری به وضوح مورد علاقه بودند.

در فضای داخلی موستانگ، نوستالژی و تکنولوژی با هم روبرو می‌شوند. دکمه‌های استارت، تنظیم صدا و کنترل کشش در جلوی دنده در ردیف مرکزی قرار دارند. کل این قسمت انگار فقط جای یک ضبط صوت خالی را کم دارد. با این حال، بالای آن، یک صفحه نمایش لمسی اطلاعات سرگرمی ۱۳.۲ اینچی که با جامبوترون برابری می‌کند، و درست روبروی راننده، یک صفحه ابزار دیجیتال ۱۲.۴ اینچی قرار دارد. اندروید اتو و اپل کارپلی به صورت بی‌سیم در دسترس هستند، تنظیمات کنترل لانچ و تجزیه و تحلیل داده‌های مسیر نیز وجود دارد و ظاهر صفحه ابزار را می‌توان به بازسازی دیجیتالی صفحه ابزار موستانگ‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۳ تغییر داد. سیستم اطلاعات سرگرمی فورد از مشکلات متعددی از جمله راه‌اندازی‌های کند، اعوجاج در موسیقی هنگام استفاده از برنامه‌های پخش جریانی تلفن‌های هوشمند و واکنش نسبتاً کند به ورودی‌ها رنج می‌برد.

ب ام و فضای نمایشگر بیشتری را با صفحه ابزار دیجیتال ۱۲.۳ اینچی و صفحه نمایش لمسی مرکزی ۱۴.۹ اینچی که در داشبورد تعبیه شده است، ارائه می‌دهد. سطحی از پیکربندی وجود دارد که تقریباً طاقت‌فرسا است و یافتن عملیاتی به سادگی غیرفعال کردن دستیار حفظ خط به یک کابوس تبدیل می‌شود. شما حالت‌های رانندگی را نیز از طریق صفحه نمایش لمسی انتخاب می‌کنید، اگرچه می‌توانید ترکیب دلخواه خود را با کلیدهای روشن قرمز M1 و M2 در نزدیکی مرکز فرمان فعال کنید.

طرح‌های آبی روشن، آبی تیره و قرمز M روی پنل‌های درب M2 و در داخل روکش‌های صندلی‌های سطلی M کربن، رنگ و لعابی به فضای داخلی ب ام و می‌بخشند. قطعات تزئینی فیبر کربن روی فرمان، داشبورد، کنسول مرکزی، پنل‌های درب و جاهایی که دارک هورس از پلاستیک رگه دار استفاده می‌کند، وجود دارد. هیچ یک از این دو کوپه صندلی‌های عقب را که برای سرنشینان انسانی مناسب باشد، ندارند، اما اگر کسی را در آنجا جا دهید، حداقل ب ام و کنترل‌های تهویه مطبوع را ارائه می‌دهد تا از شکایت بیش از حد آنها جلوگیری کند.

پیشرانه و عملکرد

دارک هورس قطعات برگزیده را از موستانگ‌های عالی در گذشته می‌گیرد: میله‌های اتصال فورج شده از شل GT500 که دیگر تولید نمی‌شود و گیربکس دستی شش سرعته Tremec TR-3160 از نسل قبلی Mach 1 و Shelby GT350/350R. M2 نیز ترکیبی از قطعات یدکی است. پیشرانه شش سیلندر خطی ۳.۰ لیتری توربوشارژ آن نسخه کمی ضعیف‌تر از S58 است که در بسیاری از مدل‌های M ب ام و یافت می‌شود. دیسک‌های ترمز جلوی ۱۵.۰ اینچی و ۱۴.۶ اینچی عقب، کمک‌فنرهای تطبیقی ​​و دیفرانسیل لغزش محدود کنترل شده الکترونیکی همگی از برادر بزرگتر آن، M4، قرض گرفته شده‌اند.

M2 مسابقه رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت را در ۴.۱ ثانیه که دو دهم ثانیه سریعتر از موستانگ است، پیروز می‌شود. تقریباً در همه جا از فورد پیشی می‌گیرد و مسافت ۴۰۰ متر را در ۱۲.۳ ثانیه با سرعت ۱۹۲ کیلومتر در ساعت طی می‌کند، در حالی که دارک هورس ۱۲.۷ ثانیه با سرعت ۱۸۵ کیلومتر در ساعت را ثبت می‌کند. دنده‌های کوتاه M2 به این معنی است که سبقت گرفتن در سرعت‌های بزرگراهی لزوماً نیاز به دنده معکوس ندارد؛ نتیجه ۵۰ تا ۷۰ مایل در ساعت Bimmer (104 تا ۱۱۲ کیلومتر در ساعت) در ۶.۷ ثانیه ۲.۵ ثانیه سریعتر از دنده‌های بلندتر موستانگ است.

در طول تست‌های توقف ما، روتورهای آهنی دو تکه ۱۵.۴ اینچی عظیم جلوی موستانگ، کالیپرهای شش پیستونی و لاستیک‌های تابستانی چسبنده، کار خود را به خوبی انجام دادند. دارک هورس از سرعت ۱۱۲ کیلومتر در ساعت در ۴۳ متر و از سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت در ۸۴ متر متوقف شد که به ترتیب ۳ متر و ۷ متر کوتاهتر از M2 بود.

هم موستانگ و هم M2 در این نسل کمی وزن اضافه کرده‌اند. دارک هورس با وزن ۱۸۰۵ کیلوگرم، ۹۶ کیلوگرم سنگین‌تر از ب ام و و ۷۹ کیلوگرم سنگین‌تر از نزدیک‌ترین رقیب خود، موستانگ Mach 1 نسل قبلی است. M2 اگرچه ۸۳ کیلوگرم سنگین‌تر از M2 Competition نسل قبلی است، به راحتی چابک‌تر و بازیگوش‌تر از این دو است.

تجربه رانندگی

در برابر پیچ‌های بی‌پایان بهترین جاده‌های دره‌ای که جنوب کالیفرنیا ارائه می‌دهد، M2 ثابت می‌کند که رانندگی سریع‌تر و آسان‌تر است. لاستیک‌های میشلن Pilot Sport 4S ب ام و به اندازه چکمه‌های بزرگ موستانگ تهاجمی نیستند، اما ۱.۰۴ g روی اسکیدپد خیلی کمتر از ۱.۰۷ g میانگین دارک هورس نیست. در خیابان، M2 از چسبندگی تایرهای چرب دارک هورس بی‌بهره است، اما به نزدیک شدن به حد خود و الهام بخشیدن به اعتماد به نفس برای ورود سریعتر به پیچ بعدی، خوشحال‌تر است. دارک هورس هرگز جا نمی‌ماند، اما علیرغم فرمان‌پذیری بهتر از ب ام و، اندازه و جرم بیشتر آن، هدایت آن در جاده‌های باریک را بیشتر به کار شبیه می‌کند. با این حال، گاهی اوقات کار کردن لذت‌بخش است. به علاوه، صدای اگزوز V-8 آن با انعکاس از دیواره‌های دره، نفس‌گیر به نظر می‌رسد.

در هر شرایطی، فرمان M2 معمولاً بسیار سبک است. تنظیم بیش از حد آن آسان است، اما یک راننده خوب به سرعت با آن سازگار خواهد شد. و اگرچه ما فرمان‌پذیری موستانگ را ترجیح می‌دادیم، آن هم بازخورد بیشتری را طلب می‌کرد. گوش دادن به جیغ لاستیک‌های پیرلی دارک هورس به هر حال بیشتر از فرمان آن به شما می‌گوید.

راننده می‌تواند سواری M2 را به سمت راحتی تنظیم کند، اما حتی تنظیمات نرم‌تر کمک‌فنرها نیز نمی‌توانند به صندلی‌های سفت مسابقه‌ای راحتی اضافه کنند. دارک هورس از سواری نرم و صندلی‌های پُرُش بهره می‌برد، اما پکیج هندلینگ آن به اندازه کافی انحراف ایجاد می‌کند تا باعث لغزش در هر چیز به جز جاده‌های کاملاً صاف شود.

کار با دسته دنده شش سرعته تیتانیومی Tremec یک امر مستقیم و مکانیکی است. تعویض دنده سریع در هر دو امکان‌پذیر است، اگرچه فورد به نظر می‌رسد که از تعویض سریع یک به دوی خط قرمز استقبال بیشتری می‌کند. همچنین دارای تعویض دنده بدون نیاز به برداشتن پا از روی پدال گاز است.

غرغر شکارچی موستانگ به طور قابل توجهی از وزوز و انفجارهای M2 بلندتر است. در سرعت‌های بزرگراهی، M2 ساکت‌تر و آرام‌تر از موستانگ است و با هر گالن بنزین مسافت بیشتری را طی می‌کند. پیشرانه شش سیلندر خطی توربوشارژ آن هر ۱۰ کیلومتر ۵.۶ لیتر بنزین مصرف می‌کند، در حالی که Dark Horse V-8 با بنزین ممتاز ۸ لیتر در ۱۰ کیلومتر بنزین مصرف می‌کند. جبران این مزیت راندمان، باک کوچک ۱۳.۷ لیتری ب ام و است که تقریباً به اندازه باک ۱۵ لیتری دارک هورس به پر کردن نیاز دارد.

هنگامی که به جایگاه بنزین می‌روید، ممکن است لبه جلوی اختیاری دارک هورس هنگام ورود خراشیده شود. رانندگی با آن در خیابان بدون آسیب دیدن به دقت نیاز دارد. بدون سنسور پارک جلو یا دوربین، با احتیاط پارک کنید یا منتظر صدای خش‌خش باشید. M2 (که ما آن را کاپیتان عملی نامیدیم) از اکثر بلوک‌های پارک عبور می‌کند و – برخلاف موستانگ – دارای دستیار پارک جلو برای مواقعی است که نمی‌تواند.

و برنده این رقابت . . .

بسیاری از بهترین ویژگی‌های دارک هورس مثل غرش V-8، لاستیک‌های چسبنده، ظاهر عضلانی تهدیدآمیز و ترمزهای غول‌پیکر آن – دلایل کافی برای تمایل به داشتن آن هستند. M2 ممکن است در برابر غرش V-8 کم بیاورد، اما عملکرد را با سهولت بیشتری ارائه می‌دهد. دید بیشتر رانندگی در ترافیک را آسان‌تر می‌کند. نرم‌افزار اطلاعات سرگرمی آن بدون ایراد کار می‌کند. دسته دنده آن، اگرچه به اندازه مکانیکی موستانگ شگفت‌انگیز نیست، به راحتی و به سرعت تعویض دنده را امکان‌پذیر می‌کند. ما فرمان M2 را دوست نداریم که خیلی سبک است، اما پدال کلاچ سبک‌تر رانندگی را آسان‌تر می‌کند. به علاوه، M2 سریع‌تر است.

دارک هورس بیش از ۱۵۰۰۰ دلار بیشتر از یک موستانگ GT با آپشن‌های مشابه قیمت دارد و به سختی عملکرد GT را شکست می‌دهد. همیشه باید یک نفر دوم باشد، اما ما دارک هورس را بازنده نمی‌دانیم. هر دو کوپه نوعی از تجربه رانندگی را ارائه می‌دهند که ما دوست داریم و ما حاضریم برای تجربه آن، کمی از راحتی، مصرف سوخت و کمی از شنوایی خود را قربانی کنیم. اما M2 برای لذت بردن از همان عملکرد به فداکاری کمتری نیاز دارد و در زمانی که فقط در یک بزرگراه شلوغ به خانه می‌روید، زمان بهتری است. M2 راحت‌تر، پالایش‌شده‌تر و رانندگی در حد نهایی آن آسان‌تر است. ب ام و برنده می‌شود، اما اگر عاشق V-8 موستانگ شوید، کاملاً درک می‌کنیم.

جمع‌بندی:

فورد موستانگ دارک هورس: انتخابی عالی برای کسانی که به دنبال یک کوپه عضلانی قدرتمند و هیجان‌انگیز با صدای V-8 خشمگین هستند.
ب ام و M2: گزینه‌ای ایده‌آل برای رانندگانی که به دنبال یک کوپه اسپرت چابک و سرگرم‌کننده با عملکرد عالی و هندلینگ دقیق هستند.

انتخاب نهایی به اولویت‌ها و نیازهای شما بستگی دارد.