بزرگ‌ترین پیشرانه‌های V8 بلوک کوچک تاریخ
فهرست مطالب:
به گزارش مجله ماشین، در دنیای خودرو، پیشرانه‌های V8 “بلوک کوچک” به طور معمول از نظر ابعاد فیزیکی کوچک‌تر از نمونه‌های “بلوک بزرگ” هستند. با این حال، با پیشرفت‌های مهندسی، برخی از این پیشرانه‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با افزایش قطر سیلندر و کورس پیستون، حجم موتوری برابر یا حتی بیشتر از برخی نمونه‌های بلوک بزرگ داشته باشند، در حالی که همچنان ابعاد جمع و جور خود را حفظ می‌کنند.
شورولت V8 با حجم ۶.۵ لیتر (۴۰۰ اینچ مکعب)
علاقه‌مندان به خودرو می‌دانند که موتور V8 شورولت ۴۰۰ اینچ مکعبی (حدود ۶.۵ لیتر) یکی از بزرگ‌ترین پیشرانه‌های بلوک کوچک است. این موتور که از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ در خودروهای سواری و کامیون‌های بزرگ مورد استفاده قرار می‌گرفت، حجم بیشتری از برخی موتورهای بلوک بزرگ مانند کرایسلر ۳۸۳ و حتی شورولت ۳۹۶ داشت. با این وجود، این موتور برای عملکرد بالا بهینه نشده بود و در ضعیف‌ترین نسخه‌های خود در دوران “مالیز اِرا” (عصر رکود قدرت خودروها) تنها ۱۴۵ اسب بخار تولید می‌کرد.
اما شورولت در اواسط دهه ۲۰۰۰ با معرفی موتور LS7 با حجم ۷.۰ لیتر، بار دیگر قوانین را برهم زد. این موتور که در کوروت Z06 مدل ۲۰۰۶ به کار رفت، حجمی معادل ۴۲۷ اینچ مکعب (همانند پیشرانه بلوک بزرگ مشهور دهه ۱۹۶۰) داشت و با ۵۰۵ اسب بخار، قدرت بیشتری نسبت به اجداد بلوک بزرگ خود تولید می‌کرد.
فورد ۴۰۰M با حجم ۶.۵ لیتر (۴۰۲ اینچ مکعب)
در حالی که شورولت موتور ۴۰۰ اینچ مکعبی خود را داشت، فورد نیز با معرفی موتور ۴۰۰M که در اوایل دهه ۱۹۷۰ رونمایی شد، وارد رقابت شد. این پیشرانه که معماری خود را با موتورهای خانواده کلیولند فورد (مانند ۳۵۱ کلیولند) به اشتراک می‌گذاشت، برای تولید گشتاور بالا در خودروهای سنگین و کامیون‌ها طراحی شده بود و از نظر عملکردی، ضعیف‌تر از موتورهای ۳۵۱ کلیولند به شمار می‌رفت.
با وجود نام‌گذاری “۴۰۰”، حجم دقیق این موتور ۴۰۲ اینچ مکعب بود که اندکی از رقیب شورولتی خود بیشتر بود. موتور ۴۰۰M در کامیون‌های سری F و شاسی‌بلندهای برانکو نسل دوم استفاده می‌شد.
کرایسلر ۳۶۰ (LA و مگنوم) با حجم ۵.۹ لیتر
موتور کرایسلر ۳۶۰ شاید به بزرگی رقبای خود نباشد، اما یکی از خاطره‌انگیزترین و جذاب‌ترین گزینه‌ها برای علاقه‌مندان به عملکرد است. این موتور ۵.۹ لیتری بخشی از سری موتورهای سبک‌وزن LA بود که در سال ۱۹۶۴ با حجم‌های کوچک‌تر معرفی شدند.
با این حال، موتور ۳۶۰ نیز مانند بسیاری از پیشرانه‌های دهه ۷۰ میلادی، به دلیل قوانین سخت‌گیرانه آلایندگی با کاهش قدرت مواجه شد. اما یک استثنا وجود داشت: دوج لیل رد اکسپرس (Dodge L’il Red Express) مدل ۱۹۷۸. این کامیون به دلیل معافیت از قوانین آلایندگی خودروهای سواری، از یک موتور ۳۶۰ با قدرت ۲۲۵ اسب بخار بهره می‌برد که حتی از موتور کوروت همان سال قوی‌تر بود و توانست در آزمون‌ها، عنوان سریع‌ترین خودروی آمریکایی را در شتاب‌گیری صفر تا ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت به دست آورد.
در سال ۱۹۹۲، این موتور با به‌روزرسانی‌های مهمی از جمله سیستم انژکتور الکترونیکی و افزایش نسبت تراکم، به نام مگنوم ۵.۹ لیتری تغییر نام داد و به عنوان بهترین گزینه در کامیون‌ها و شاسی‌بلندهای کرایسلر، دوج و جیپ شناخته می‌شد، تا اینکه نسل سوم موتورهای همی در سال ۲۰۰۳ وارد بازار شدند.
