بررسی ۵ خودروی کلاسیک فوق‌نایاب و لوکس کادیلاک
فهرست مطالب:
به گزارش مجله ماشین، کادیلاک، نامی که مترادف با تجمل و نوآوری در صنعت خودروسازی است، در طول تاریخ بیش از یک قرنی خود، مدل‌های استثنایی زیادی تولید کرده است. با این حال، هنگامی که بحث ندرت و اوج تجمل به میان می‌آید، پنج نمونه کلاسیکی که در ادامه معرفی می‌شوند، جزو چشمگیرترین ساخته‌های این برند محسوب می‌شوند.
کادیلاک که فعالیت خود را در سال ۱۹۰۲ به‌عنوان یک خودروساز مستقل آغاز کرد، از سال ۱۹۰۹ به زیرمجموعه لوکس جنرال موتورز (GM) تبدیل شد. با وجود سابقه طولانی، بهترین و نفیس‌ترین محصولات لوکس کادیلاک در دهه‌های ۱۹۳۰، ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ میلادی متولد شدند؛ دورانی که ساخته‌های این بخش از GM در زمینه کیفیت و انحصار، رقیب جدی معتبرترین برندهای اروپایی به شمار می‌آمدند.
در این مقاله، نگاهی به پنج مورد از نایاب‌ترین و برجسته‌ترین شاهکارهای بخش لوکس جنرال موتورز در دوران کلاسیک خواهیم داشت.
۱. کادیلاک V-16 کانورتیبل فیتون ۱۹۳۰ با بدنه مورفی (Murphy)
کادیلاک V-16، که با نام “سیکستین” (Sixteen) نیز شناخته می‌شود، از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ تولید شد و در طول این یک دهه، یکی از برترین خودروهای لوکس موجود در جهان بود. این مدل پرچمدار، که با طراحی هارلی اِرل (Harley Earl)، از نظر نفیس بودن و انحصاری بودن با بهترین مدل‌های رولز رویس رقابت می‌کرد، معمولاً با بدنه‌هایی از سوی کارخانه‌های فیشر (Fisher) و فلیت‌وود (Fleetwood) عرضه می‌شد.
بسیاری از مشتریان ثروتمند V-16 به دنبال بدنه‌های کاملاً سفارشی بودند، و مشهورترین نمونه آن متعلق به چارلز اس. هاوارد جونیور بود. هاوارد جونیور که فرزند ارشد یک دلال مشهور بیوک و چهره‌ای افسانه‌ای در دنیای اسب‌دوانی بود، سفارش ساخت یک بدنه منحصربه‌فرد برای V-16 خود را به شرکت والتر اِم. مورفی (Walter M. Murphy Company) در پاسادنا، کالیفرنیا، سپرد.
این کانورتیبل چهار درب، که توسط طراح افسانه‌ای فرانکلین کیو. هرشی (Franklin Q. Hershey) طراحی شده بود، از مدل‌های معروف دوسنبرگ مدل J با بدنه مورفی الهام گرفته بود. در کنار فضای داخلی مجلل و دلپذیر، این خودرو از نظر فنی دست‌نخورده باقی ماند: مجهز به موتور V16 با توان ۱۶۵ اسب بخار و گیربکس سه سرعته سنکرومش دستی بود. این مدل یکتا (One-off) که هنوز هم پابرجاست، یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین کادیلاک‌های عصر کلاسیک محسوب می‌شود.
۲. کادیلاک V-16 فلیت‌وود آیرودینامیک کوپه ۱۹۳۴
علاوه بر مدل‌های V-16 که بدنه‌های سفارشی از شرکت‌های مستقل دریافت کردند، کادیلاک نیز خود چند شاهکار با بدنه سفارشی کارخانه‌ای تولید نمود که این کوپه یکی از آن‌هاست.
کوپه آیرودینامیک، که توسط خود هارلی اِرل طراحی شده بود، ابتدا به‌عنوان یک خودروی کانسپت متولد شد و سپس به‌صورت بسیار محدود به تولید رسید. این بدنه خاص با ویژگی‌هایی همچون گلگیرهای زیبا و قطره‌اشکی شکل، شیشه جلوی شیب‌دار و جایگاه مخفی تایر زاپاس، به اولین فست‌بک تولیدی جهان تبدیل شد.
گفته می‌شود این مدل به‌خاطر طراحی آیرودینامیک پیشرفته‌اش، برخلاف سایر مدل‌های V-16، می‌توانست به حداکثر سرعت ۱۰۰ مایل بر ساعت (۱۶۱ کیلومتر بر ساعت) دست یابد. کوپه آیرودینامیک با فاصله محوری عظیم ۳۹۱۱ میلی‌متری (۱۵۴ اینچ)، طولانی‌ترین کادیلاک دهه ۱۹۳۰ میلادی به حساب می‌آمد. تنها هشت دستگاه از این شاهکار بین سال‌های ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۷ ساخته شد. امروزه، نمونه‌های باقی‌مانده از این خودرو، جزو کمیاب‌ترین کادیلاک‌های جهان هستند و در صورت عرضه در حراجی‌ها، قیمتی بیش از یک میلیون دلار را به خود اختصاص می‌دهند.
۳. کادیلاک V-16 هارتمان کابریوله ۱۹۳۷
سومین V-16 این لیست نیز یک نمونه بی‌نظیر دیگر با بدنه سفارشی است. این کابریوله، که احتمالاً دیدنی‌ترین V-16 کل مجموعه محسوب می‌شود، به سفارش صنعتگر ثروتمند سوئیسی، فیلیپ بارود (Phillipe Barraud) ساخته شد.
این خودرو که ابتدا یک کادیلاک کانورتیبل فلیت‌وود معمولی مدل ۱۹۳۷ بود، از طریق یک نمایندگی محلی کادیلاک سفارش داده شد. سپس، بدنه کارخانه‌ای آن برداشته و توسط بدنه ساز سوئیسی، ویلی هارتمان (Willy Hartmann)، یک بدنه کاملاً جدید و سفارشی روی آن نصب شد.
هارتمان با طراحی این کوپه دو درب، دو نفره، ظاهری بسیار جوان‌پسندتر اما همچنان نفیس و خوش‌سلیقه به آن بخشید. در اواخر دهه ۱۹۳۰، این مدل یکتا با خودروهایی نظیر هیسپانو-سوئیتزا J12، بوگاتی رویال و دلاهیه تیپ ۱۶۵، که از زیباترین خودروهای لوکس زمان خود بودند، مقایسه می‌شد. این شاهکار یک‌بار برای دهه‌ها گم شد، اما خوشبختانه در سال ۱۹۶۸ مجدداً پیدا شد و در نهایت به زیبایی اصیل خود بازسازی گردید.
۴. کادیلاک لیموزین سفارشی “دوشس” ۱۹۴۱
در اوایل دهه ۱۹۴۰، کادیلاک همچنان با قدرت در صحنه حضور داشت و بسیاری از علاقه‌مندان متمول، خودروهای این برند را به رولز رویس یا بنتلی ترجیح می‌دادند. در میان این خریداران، دوک و دوشس ویندزور قرار داشتند. این زوج به‌جای سفارش یک خودروی لوکس سفارشی از برندهای بریتانیایی، تصمیم گرفتند طرح خودروی خود را در دیترویت ارائه دهند.
دوک ویندزور کسی نبود جز ادوارد هشتم، پادشاه سابق بریتانیا، که در سال ۱۹۳۶ به دلیل ازدواج با بانوی اجتماعی آمریکایی، والیس سیمپسون (Wallis Simpson)، از تاج و تخت کناره‌گیری کرده بود. بنابراین، این لیموزین زیبا که توسط بخش “هنر و رنگ” GM و تحت نظارت هارلی اِرل خلق شد، یک کادیلاک درخور یک پادشاه سابق بود.
این مدل یکتا که به “دوشس” (The Duchess) معروف شد، در واقع هدیه‌ای بود که برای این زوج طراحی شد. اگرچه شاسی آن بر پایه کادیلاک مدل ۱۹۴۱ ساخته شده، اما هیچ پنل بدنه مشترکی با نسخه تولید انبوه نداشت. علاوه بر این، فضای داخلی کاملاً سفارشی و مجهز به بسیاری از امکانات با نیروی کمکی (Power-operated features) بود که بعدها راه خود را به مدل‌های تولیدی کادیلاک باز کردند. این سفارشی‌سازی کارخانه‌ای، امروز یکی از مهم‌ترین کادیلاک‌های عصر کلاسیک و یکی از بهترین خودروهایی است که تاکنون توسط این بخش از GM ساخته شده است.
۵. کادیلاک سری ۶۲ کوپه با بدنه گیا (Ghia) ۱۹۵۳
نسل سوم کادیلاک سری ۶۲ که بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۳ ساخته شد، با بدنه‌ای زیبا از طراحی هارلی اِرل، هنوز هم ظاهری باشکوه و درخور توجه دارد. با این حال، در سال ۱۹۵۳، یک نمونه خاص از سری ۶۲، بدنه استاندارد خود را با یک طرح کاملاً متفاوت جایگزین کرد. هدف از این کار، تقویت وجهه یک بدنه ساز معروف ایتالیایی بود.
این بدنه ساز کسی نبود جز کاروزریا گیا (Carrozzeria Ghia)، که موفق شد کادیلاک بزرگ را به یک گرند تورر (GT) اصیل اروپایی تبدیل کند. بدنه گیا که با استفاده از پنل‌های آلومینیومی دست‌ساز شده بود، بسیار آیرودینامیک‌تر و کم‌ارتفاع‌تر از نمونه اصلی بود و باعث می‌شد خودرو کوچک‌تر و چابک‌تر از ابعاد واقعی خود به نظر برسد.
این خودرو که در نمایشگاه خودرو پاریس ۱۹۵۳ رونمایی شد، مورد توجه بی‌سابقه قرار گرفت. پس از فروش نمونه اصلی، یک نمونه دوم با تغییرات جزئی نیز ساخته شد، اما هرگز تولید رسمی آن آغاز نشد. هر دو نمونه با بدنه گیا هنوز وجود دارند؛ یکی در موزه خودرویی پیترسن در لس‌آنجلس به نمایش دائمی درآمده و دیگری که آخرین بار حدود یک دهه پیش به قیمت ۱,۴۳۰,۰۰۰ دلار معامله شد، در یک کلکسیون خصوصی نگهداری می‌شود.
