Solitude Revival 2024 با برنامه گسترده Mercedes-Benz Classic
به گزارش مجله ماشین، تقریباً ۶۰ سال پس از پایان مسابقات، خاطرات پیست سنتی سولیتود در نزدیکی اشتوتگارت همچنان زنده است. رویداد دو سالانه سولیتود ریویوال در تاریخ ۲۲ و ۲۳ ژوئن ۲۰۲۴، جوی از مسابقات بزرگ گذشته را به پیست ۱۱.۴ کیلومتری می‌آورد. امسال، مرسدس بنز کلاسیک خودروهایی از تاریخ ۱۳۰ ساله موتوراسپورت این برند را در منطقه‌ای نزدیک به برج تاریخی شروع و پایان به نمایش می‌گذارد. دو مورد از این خودروها به پیست خواهند رفت.
یکی از جاذبه‌ها، خودروی مسابقه‌ای مرسدس ۲ لیتری تارگا فلوریو از سال ۱۹۲۴ است که از آوریل ۲۰۲۴ دوباره آماده به کار شده است. در میانه مه ۲۰۲۴، جورج راسل راننده مسابقه فرمول یک مرسدس-ای‌ام‌جی، اولین نفری بود که این افسانه مسابقه‌ای بازسازی شده را در محیط موتوراسپورت، در پیست جایزه بزرگ امیلیا رومانیا در ایتالیا رانندگی کرد. پیش از این، مرکز کلاسیک مرسدس بنز این خودروی مسابقه‌ای ۱۰۰ ساله را تحت یک بازسازی کارخانه‌ای کامل قرار داده بود. کریستین ورنر با این مدل خودرو مسابقه‌ای در ۲۷ آوریل ۱۹۲۴ در تارگا فلوریو در سیسیل مقام اول را کسب کرد. چند هفته بعد، ورنر خودروی برنده از سیسیل را در یک دور افتخاری در جایزه بزرگ صعود تپه سولیتود در ۱۸ می ۱۹۲۴ به نمایش گذاشت.
در این مسابقه، اتو مرتس در کلاس خودروهای مسابقه‌ای با یک خودروی ۲ لیتری سوپرشارژ مشابه خودرویی که در مسابقه ایندیاناپولیس ۵۰۰ در می ۱۹۲۳ استفاده شده بود، برنده شد. او بهترین زمان روز را با ۳:۲۸.۸ دقیقه ثبت کرد و رکورد جدیدی برای پیست ثبت کرد. در سال بعد، مرتس موفقیت خود را در اولین دوره مسابقات “روند آم دی سولیتود” با یک خودروی مسابقه‌ای مرسدس ۲ لیتری تارگا فلوریو تکرار کرد و بار دیگر رکورد پیست را شکست. مرتس که در سال ۱۸۸۹ به دنیا آمده بود، به عنوان راننده مسابقه کارخانه‌ای برای مرسدس و مرسدس-بنز پس از جنگ جهانی اول موفقیت‌های بسیاری کسب کرد. یکی از پیروزی‌های او در ۱۷ ژوئیه ۱۹۲۷ در جایزه بزرگ آلمان برای خودروهای اسپرت در نوربرگ‌رینگ بود. در سال ۱۹۳۳، مرتس در تمرینات مسابقه بین‌المللی آووس در برلین به طور غم‌انگیزی جان باخت.
سفیر برند، کارل وندلینگر، خودروی مسابقه‌ای تارگا فلوریو را در سولیتود ریویوال ۲۰۲۴ خواهد راند. در سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱، اتریشی با تیم سوبربر در مسابقات قهرمانی جهانی خودروهای اسپرت در خودروهای گروه C شرکت کرد. مرسدس-بنز C 11 در سال ۱۹۹۰ این مسابقات را برد. یکی از این خودروهای مسابقه‌ای در سولیتود به نمایش گذاشته خواهد شد. موتور هشت سیلندر تقریباً ۵۳۷ کیلووات (۷۳۰ اسب بخار) آن با دو توربوشارژر به طور منظم در آنجا روشن می‌شود.
از سال ۱۹۹۶، مرسدس-بنز خودروی ایمنی رسمی در فرمول یک را فراهم کرده است. در سولیتود ریویوال ۲۰۲۴، یک مرسدس-بنز SL 63 AMG خودروی ایمنی رسمی F1 از فصل ۲۰۰۸ به عنوان خودروی پیس برای مسابقات با حدود ۴۰۰ خودروی مسابقه‌ای و ورزشی در کلاس‌های مختلف عمل خواهد کرد. همچنین در کابین این خودرو یکی از موفق‌ترین رانندگان خودروهای تورینگ، برنده پنج دوره قهرمانی DTM، برند اشنایدر، حضور خواهد داشت.
مرسدس-بنز کلاسیک خودروهای بیشتری را به سولیتود ریویوال خواهد آورد. این خودروها شامل یک خودروی اسپرت تورینگ ۳۰۰ SLS (W 198) برای یک نقطه عکس مشترک با پورشه و یک ۳۰۰ SEL 6.3 (W 109) به عنوان یک ابزار پیست اسپرت می‌باشد. فعالیت‌های هیجان‌انگیز برای عموم در منطقه نمایش شامل یک شبیه‌ساز رانندگی و تعویض چرخ‌ها روی یک خودروی تورینگ مسابقه‌ای مرسدس-ای‌ام‌جی C 63 DTM از سری C 205 است.
تغییرات بسیار کم به مسیر سولیتود
در کنار حلقه شمالی نوربرگ‌رینگ، پیست سولیتود در نزدیکی اشتوتگارت یکی از چالش‌برانگیزترین پیست‌های مسابقه‌ای در اروپا با بخش‌های بالا و پایین، یک بخش پرسرعت و چندین پیچ در کیلومترهای پایانی قبل از خط پایان است. این پیست که فقط در چند نقطه تغییر یافته است، در شبکه جاده‌های عمومی ادغام شده است. مسیر تنها برای رویدادهایی مانند سولیتود ریویوال که از سال ۲۰۰۸ به طور منظم برگزار می‌شود، بسته می‌شود.
این مسیر از سال ۱۹۳۵ مورد استفاده قرار گرفته است. پیش از آن مسابقات سولیتود در مسیرهای تپه‌ای تا سال ۱۹۲۴ و در یک مسیر طولانی از سال ۱۹۲۵ برگزار می‌شد. در آن زمان، کاخ تاثیرگذار سولیتود (ساخته شده بین سال‌های ۱۷۶۳ و ۱۷۶۹) بر روی یک خط الراس کوه نیز شامل می‌شد. در دهه ۱۹۳۰ و دوباره از دهه ۱۹۵۰ به بعد، تا ۴۰۰,۰۰۰ تماشاگر در تعطیلات آخر هفته از این پیست دیدن می‌کردند. این رویدادها شامل مسابقات موتورسواری و خودروهای مسابقه‌ای تا فرمول یک بود. با این حال، “سولیتود” هرگز به عنوان بخشی از مسابقات قهرمانی جهان فرمول یک محاسبه نمی‌شد، اما رانندگان برجسته‌ای مانند قهرمانان و برندگان گرندپری مانند جیم کلارک، جان سرتیس، دن گورنی، یوخن رینت، جک برابهام، وولفگانگ گراف برگه فون تریپس و راننده مسابقه‌ای و سفیر برند مرسدس-بنز هانس هرمان در آن شرکت می‌کردند.
خودروهای کلاسیک مرسدس-بنز در سولیتود ریویوال
خودروی مسابقه‌ای مرسدس ۲ لیتری تارگا فلوریو، ۱۹۲۴
شرکت دایملر-موتورن-گزلشافت (DMG) این خودروی مسابقه‌ای فوق‌مدرن را در سال ۱۹۲۴ برای مهم‌ترین رویداد مسابقه‌ای سال، تارگا فلوریو در سیسیل توسعه داد. این خودرو با امضای پاول دایملر بود، اما به دست فردیناند پورشه به سطح مسابقه‌ای رسید. این خودروی مسابقه‌ای با ساختار سبک وزن و موتور سوپرشارژ M 7294 خود با مفهوم دور بالا که در آن زمان محبوب بود، شناخته می‌شود. موتور ۴ سیلندر ۲ لیتری توان ۵۰ کیلووات (۶۷.۵ اسب بخار) تولید می‌کند که با سوپرشارژر به ۹۳ کیلووات (۱۲۶ اسب بخار) افزایش می‌یابد – تقریباً دو برابر توان. تکنولوژی چهار سوپاپ، دو میل‌سوپاپ بالاسری و سیلندرها و سرسیلندرهای جوش داده شده از ویژگی‌های دیگر موتور هستند. طراحی موتور مسابقه‌ای همچنین شامل تجربه DMG از توسعه مفاهیم دور بالا با تا ۴۵۰۰ دور در دقیقه است. این امر با بلبرینگ‌های غلتکی برای میل‌لنگ ممکن می‌شود.
پورشه برای اولین بار در یک موتور مسابقه‌ای از سوپاپ‌های خروجی با ساقه‌های پر از جیوه استفاده کرد تا اتلاف حرارت را بهبود بخشد. از ویژگی‌های دیگر، بدنه آلومینیومی با ساختارهای فولادی است که وزن کم خودرو را تضمین می‌کند. خودروی مسابقه‌ای دو نفره با سوخت کامل فقط ۱۰۱۵ کیلوگرم وزن داشت. این خودروی مسابقه‌ای با طراحی فشرده خود، به ویژه در پیست‌های پیچ‌دار مانند تارگا فلوریو یا سولیتود، امتیازات بالایی کسب کرد. مرسدس در مسابقه جاده‌ای افسانه‌ای سیسیل در سال ۱۹۲۴ سه خودروی مسابقه‌ای قرمز رنگ وارد کرد. کریستین ورنر به عنوان اولین راننده غیر ایتالیایی موفق به کسب پیروزی کلی در تارگا و کاپا فلوریو شد. دو خودروی دیگر مرسدس ۲ لیتری در تارگا فلوریو در رتبه‌های یازدهم (کریستین لاوتن‌اشلاگر) و شانزدهم (آلفرد نیوبائر) و به ترتیب در رتبه‌های نهم و سیزدهم در کاپا فلوریو قرار گرفتند. از سال ۲۰۲۲ به بعد، مرسدس-بنز کلاسیک یکی از خودروهای مسابقه‌ای اصلی را تحت بازسازی کارخانه‌ای جامع قرار داد. درست به موقع برای سالگرد ۲۰۲۴، خودروی مسابقه‌ای ۱۰۰ ساله دوباره به کار گرفته شد تا در رویدادهای مختلف عمومی را شاد کند. یکی از رانندگان، جورج راسل، راننده فعلی مرسدس-ای‌ام‌جی فرمول یک است.
مشخصات فنی – خودروی مسابقه‌ای مرسدس ۲ لیتری تارگا فلوریو
دوره استفاده: ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۶
سیلندرها: ۴/خطی
حجم موتور: ۱۹۸۹ سی‌سی
توان: ۵۰ کیلووات (۶۷.۵ اسب بخار)، با سوپرشارژر ۹۳ کیلووات (۱۲۶ اسب بخار)
حداکثر سرعت: ۱۲۰ کیلومتر در ساعت
خودروی اسپرت تورینگ مرسدس-بنز ۳۰۰ SLS (W 198)، ۱۹۵۷
مرسدس-بنز ۳۰۰ SLS (“سوپر لایت اسپرت”) یک نسخه ویژه مسابقه‌ای از رودستر ۳۰۰ SL (W 198) بود. دو نمونه از خودروی اسپرت تورینگ در سال ۱۹۵۷ برای مسابقات قهرمانی خودروهای اسپرت آمریکا ساخته شدند، زیرا همولوگاسیون نسخه تولیدی مدل جدید برای دسته “تولید استاندارد” در فصل ۱۹۵۷ امکان‌پذیر نبود. برای اینکه در تنها دسته جایگزین ممکن، دسته مسابقه‌ای D، شانس داشته باشد، یک رودستر استاندارد به ۳۰۰ SLS تبدیل شد که فقط ۹۷۰ کیلوگرم وزن داشت و توان ۱۷۳ کیلووات (۲۳۵ اسب بخار) داشت. این یعنی ۳۶۰ کیلوگرم کمتر و ۱۵ کیلووات (۲۰ اسب بخار) بیشتر از رودستر ۳۰۰ SL. با ۳۰۰ SLS، پل اوشیا، با حمایت کارخانه، در مسابقات قهرمانی خودروهای اسپرت آمریکا در دسته D در سال ۱۹۵۷ با فاصله واضح از رقبا پیروز شد. او قبلاً در سال‌های ۱۹۵۵ و ۱۹۵۶ با کوپه ۳۰۰ SL “گالوینگ” عنوان قهرمانی را کسب کرده بود. مرسدس-بنز کلاسیک یک نسخه معتبر از ۳۰۰ SLS اصلی را به سولیتود ریویوال می‌آورد.
مشخصات فنی – مرسدس-بنز ۳۰۰ SLS (W 198)
دوره استفاده: ۱۹۵۷
سیلندرها: ۶/خطی
حجم موتور: ۲۹۹۶ سی‌سی
توان: ۱۷۳ کیلووات (۲۳۵ اسب بخار) در ۵۹۰۰ دور در دقیقه
حداکثر سرعت: ۲۶۰ کیلومتر در ساعت
ابزار پیست مرسدس-بنز ۳۰۰ SEL 6.3 (W 109)
در مارس ۱۹۶۸، مرسدس-بنز یک سدان لوکس با پتانسیل عملکرد خودروهای اسپرت برتر آن زمان را معرفی کرد: ۳۰۰ SEL 6.3 (W 109) با موتور V8 و گیربکس اتوماتیک لیموزین مرسدس-بنز ۶۰۰ (W 100) که جلب توجه کرد. مجموعاً ۶۵۲۶ واحد از مدل برتر سری‌های W 108 و W 109 که در سال ۱۹۶۵ راه‌اندازی شد، تا سال ۱۹۷۲ تولید شد. مرسدس-بنز موتوراسپورت این ابزار پیست را بر اساس یک ۳۰۰ SEL 6.3 ساخت تا از آن برای تاکسی‌سواری‌ها در DTM استفاده کند و قابلیت‌های اسپرت سدان V8 را نشان دهد. در راستای تغییرات اسپرت، خودروی ۱۸۴ کیلوواتی (۲۵۰ اسب بخاری) به گیربکس شش سرعته دستی گتراگ با کلاچ مسابقه‌ای ساکس، سیستم اگزوز استیل ضدزنگ، تعلیق مسابقه‌ای KW، مدار روغن با ظرفیت بالا و رادیاتور بزرگ مجهز شد. همچنین دو صندلی سطلی در جلو، قفس رول و مخزن ایمنی مسابقه و سیستم اطفای حریق وجود دارد. ابزار پیست با چرخ‌های سه تکه BBS و ترمزهای جلوی هشت پیستونی ATE با دیسک‌های شیاردار مجهز شده است. پدال‌ها شامل یک سیستم ترمز قابل تنظیم (“ترازوی تعادل”) به عنوان یک ویژگی معمول مسابقه‌ای هستند.
مشخصات فنی – مرسدس-بنز ۳۰۰ SEL 6.3 (W 109)، نسخه استاندارد
دوره تولید: ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲
سیلندرها: V8
حجم موتور: ۶۳۳۲ سی‌سی
توان: ۱۸۴ کیلووات (۲۵۰ اسب بخار)
حداکثر سرعت: ۲۲۰ کیلومتر در ساعت
خودروی مسابقه‌ای مرسدس-بنز C 11 گروه C، ۱۹۹۰
پس از کسب عنوان تیمی و رانندگان در مسابقات قهرمانی جهانی گروه C در سال ۱۹۸۹ با C 9، سوبربر-مرسدس C 11 را برای سال ۱۹۹۰ توسعه داد. تمرکز بر روی یک شاسی جدید با موناکوکه ساخته شده از مواد کربن-کولار بود. علاوه بر این، موتور V8 چهار سوپاپ M 119 HL در زمینه‌های کنترل سوپاپ، تزریق و الکترونیک موتور بیشتر بهبود یافت، با افزایش توان به ۵۳۷ کیلووات (۷۳۰ اسب بخار). فاصله بین دو محور نیز با ۷۰ میلی‌متر افزایش یافت و به ۲۷۷۰ میلی‌متر رسید. شاسی کاملاً بازطراحی شده دو برابر سختی پیچشی ساختار قبلی از آلومینیوم چسبانده و پرچ شده را داشت و با افزایش وزن ناچیز، که به هندلینگ C 11 نقره‌ای رنگ سود می‌رساند، به کار گرفته شد. شاسی جدید کربنی طراحی بهینه شده زیر بدنه را به ارمغان آورد که تأثیر مثبتی بر ارزش‌های نیروی پایین داشت. در سال ۱۹۹۰، C 11 در هفت مسابقه از هشت مسابقه قهرمانی جهانی پیروز شد و بار دیگر پیروزی تیمی را برای تیم سوبربر-مرسدس در مسابقات قهرمانی جهانی خودروهای اسپرت تضمین کرد. ژان-لوئیس شلسر، مائورو بالدی و یوخن ماس در رتبه‌های اول تا سوم جدول رانندگان قرار گرفتند.
مشخصات فنی – خودروی مسابقه‌ای مرسدس-بنز C 11 گروه C
دوره استفاده: ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱
سیلندرها: V8
حجم موتور: ۴۹۷۳ سی‌سی
توان: ۵۳۷ کیلووات (۷۳۰ اسب بخار)
حداکثر سرعت: حدود ۴۰۰ کیلومتر در ساعت
خودروی ایمنی رسمی مرسدس-بنز SL 63 AMG (R 230) فرمول ۱، ۲۰۰۸
در بهار ۲۰۰۸، مرسدس-بنز رودستر SL به‌روز شده سری R 230 را معرفی کرد. برای اثرات بصری، خودروی به‌روز شده دارای یک جلوپنجره گسترده و بسیار غالب با یک نوار افقی بود. این ویژگی طراحی به جلوه طراحی جلو مدل‌های SL قبلی مرسدس-بنز اشاره داشت. برآمدگی‌های روی کاپوت و دریچه‌های هوای شبیه به آبشش در بال‌ها نیز به ریشه‌های خانواده SL باز می‌گشت. یعنی به کوپه ۳۰۰ SL (W 198) از سال ۱۹۵۴. مدل V8 جدید برتر در سری به‌روز شده R 230، SL 63 AMG با موتور ۶.۲ لیتری M 156 بود. این مدل به عنوان خودروی ایمنی رسمی فرمول ۱™ در فصل‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ استفاده شد. دینامیک رانندگی چشمگیر آن یک پیش‌نیاز اساسی برای نیازهای کلاس برتر در موتوراسپرت بود. موتور AMG برای شتاب از صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت در ۴.۴ ثانیه ساخته شده بود و سیستم اگزوز اسپرت نه تنها به تنفس بهتر موتور کمک می‌کرد بلکه صدای آن را نیز اسپرت‌تر می‌کرد.
مشخصات فنی – مرسدس-بنز SL 63 AMG (R 230)، نسخه استاندارد
دوره تولید: ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱
سیلندرها: V8
حجم موتور: ۶۲۰۸ سی‌سی
توان: ۳۸۶ کیلووات (۵۲۵ اسب بخار)
حداکثر سرعت: ۲۵۰ کیلومتر در ساعت (محدود الکترونیکی)
مرسدس-AMG C 63 DTM (C 205)، ۲۰۱۸
خودروی مسابقه‌ای تورینگ مرسدس-AMG C 63 DTM با سیلوئت کوپه کلاس C مرسدس-بنز سری مدل C 205 از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ در مسابقات قهرمانی تورینگ خودروهای آلمان (DTM) شرکت کرد. با خودرویی مانند این، راننده مرسدس-AMG، گری پافت، ۳۰ سال حضور مرسدس بنز در DTM را به طور کامل به پایان رساند: برای بار دوم پس از سال ۲۰۰۵، پافت عنوان قهرمانی رانندگان DTM را برای مرسدس-AMG موتوراسپورت در ۴۳۶اُمین و آخرین مسابقه DTM کسب کرد. رکورد تیم در ۳۰ سال DTM: هفت عنوان تولیدکنندگان، ۱۱ عنوان رانندگان، ۱۴ پیروزی در رتبه‌بندی تیم‌ها، ۱۹۰ پیروزی و ۱۴۰ موقعیت قطب. در اوج موفقیت خود، مرسدس-AMG در پایان فصل ۲۰۱۸ از DTM کناره‌گیری کرد. این برند با معرفی مقررات GT3 در فصل ۲۰۲۱ به DTM بازگشت.
مشخصات فنی – مرسدس-AMG C 63 DTM (C 205)
دوره استفاده: ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸
سیلندرها: V8
حجم موتور: ۴۰۰۰ سی‌سی
توان: ۳۸۶ کیلووات (۵۲۵ اسب بخار) در ۷۵۰۰ دور در دقیقه
حداکثر سرعت: حدود ۲۸۰ کیلومتر در ساعت
