۱۰ تا از بهترین ماسل‌کارهای دهه ۱۹۶۰

به گزارش مجله ماشین، با سنگین‌تر شدن و لوکس‌تر شدن خودروها در دهه ۱۹۵۰، موتورهای آن‌ها سخت‌تر کار می‌کردند و زمینه را برای جنگ اسب بخار فراهم کردند. رکود جدی که در سال ۱۹۵۸ ایالات متحده را در بر گرفت و تا سال ۱۹۶۰ ادامه یافت، دیترویت را بر آن داشت تا برای اولین بار شروع به ساخت خودروهای کوچکتر کند.

رامبلر و فورد فالکون پیشتاز بودند و پلیموث والیانت و شورولت شورت II به سرعت وارد این مسیر شدند. نقطه اصلی پیدایش ماشین عضلانی در سال ۱۹۶۲ زمانی که فورد اولین خودروی سایز متوسط Fairlane را معرفی کرد. جنرال موتورز نیز در سال ۱۹۶۴ از فورد پیروی کرد که منجر به تولید خودروهای سایز متوسط شد.

پونتیاک کاتالینا سوپر دیوتی ۱۹۶۲

پونتیاک قبل از ممنوعیت مسابقات AMA در سال ۱۹۶۳ نیز در رقابت بود و بر موتور اسپرت تسلط داشت. با این حال پونتیاک با سری فوق العاده موتورهای سوپر دیوتی خود زمینه را برای انقلاب ماشین عضلانی فراهم کرده بود. موتور ۴۲۱ اینچ مکعبی Super Duty Pontiac دارای قدرت ۴۰۵ اسب بخار بود و موتورهایی که پس از مارس ۱۹۶۲ ساخته شدند سوپاپ های بزرگتر و منیفولد ورودی آزادتر برای عملکرد بیشتر داشتند. پونتیاک برای سرعت بیشتر، برخی از مدل های کاتالینا و گرند پری را در برنامه کاهش وزن ویژه ای قرار داد که شامل پانل های بدنه آلومینیومی و کاپوت است. یک موتور قدرتمند در یک ماشین سبک تر به نظر سرگرم کننده تر بود.

پلیموث ساوی مکس ویج ۱۹۶۳

پلیموث با در دست داشتن تیمی منحصر به فرد در بخش طراحی و مهندسی، روی موتور بلوک بزرگ Max Wedge کار کرد. در سال ۱۹۶۳، مکس ویج به ۴۲۶ اینچ مکعب با قدرت ۴۲۵ اسب بخار افزایش یافت. هنگامی که اولین گیربکس سه سرعته اتوماتیک با بدنه های سبک وزن مجهز به 426ci Max Wedge ترکیب شد، تقریباً در پیست شکست ناپذیر بودند. حدود ۲۵۰ دستگاه پلیموث ساوی مکس ویج در سال ۱۹۶۳ ساخته شد و آنها را بسیار کمیاب کرد.

فورد فیرلین تاندربولت ۱۹۶۴

در سال ۱۹۶۳، کارخانجات هنوز برای برنده شدن در نسکار و درگ استریپ به خودروهای سایز کامل متکی بودند. آنچه فورد برای ورود به بازی ماشین‌های عضلانی دهه ۶۰ نیاز داشت چیزی کوچکتر و سبک‌تر بود و به شکل فورد فیرلین تاندربولت ۱۹۶۴ عرضه می‌شد. فورد تنها ۱۰۰ دستگاه فیرلن تاندربولت در سال ۱۹۶۴ تولید کرد که ۴۹ نسخه دنده‌ای و ۵۱ نسخه اتوماتیک را شامل می‌شد.

پونتیاک GTO Tri-Power 1965

تصمیم پونتیاک برای تجاوز از محدودیت حجم موتور شرکتی ۳۳۰ اینچ مکعبی برای مدل‌های سایز متوسط که برای خنثی کردن موضع رسمی جنرال موتورز در مورد دور شدن از مسابقات طراحی شده بود، جسورانه بود. سال ۱۹۶۵ سال تحول پونتیاک GTO بود، زیرا ترمزهای بهتر، میله ضد نوسان قوی تر و قدرت بیشتر (که به ۳۶۰ اسب‌بخار رسید) برای موتور نسخه پایه داشت. فروش GTO 1965 بازطراحی شده بیش از دو برابر شد و به ۷۵۳۴۲ دستگاه رسید.

دوج کورونت استریت همی۱۹۶۶

در سال ۱۹۶۶، کرایسلر تصمیم گرفت 426ci Hemi را که قبلاً فقط مسابقه ای بود به عموم مردم ارائه بکند و این موضوع سبب شد همی ۴۲۵ اسب بخاری در سال ۱۹۶۶ زیر کاپوت دوج کورونت راه خود را پیدا کرد. برای تحقق این امر، Hemi که قبلاً فقط در مسابقه شرکت می کرد، به چند توسعه مهم نیاز داشت تا به اندازه کافی قابل اعتماد باشد.

۱۹۶۸ AMC AMX

آمریکن موتورز نسبتا دیر وارد بازی ماشین عضلانی شد و تمرکز خود را بر خودروهایی برای حمل و نقل خانوادگی انتخاب کرده بود. پیشروی خودروسازان به سمت خودروهای کوچکتر، صنعت خودروی ایالات متحده را متحول کرده بود و باعث شد امریکن موتورز ناخواسته به یکی از بزرگترین کاتالیزورهای جنبش خودروهای عضلانی دهه ۶۰ تبدیل شود و AMC با تولید یک خودروی اسپرت دو سرنشین جمع‌وجور با قیمتی اقتصادی به بازار آمد.

شورولت کوپو 427ci کامارو ۱۹۶۹

نمیشود از ماشین های عضلانی دهه ۶۰ صحبت کرد و نام کامارو را نگفت. وقتی صحبت از کامارو می شود، هیچ چیز بهتر از COPO 1969 نیست. مفسران اغلب به کوپو427ci  کامارو ۱۹۶۹ به عنوان اوج عملکرد شورولت در دهه ۱۹۶۰ اشاره می کنند.

فورد باس ۴۲۹ موستانگ ۱۹۶۹

زمانی که تولید فورد باس ۴۲۹ موستانگ در مارس ۱۹۶۹ تأیید شد، تنها ۸۵۹ نسخه از آن ساخته شد و ۴۹۹ نمونه در سال ۱۹۷۰ ساخته شد. موتور آن ۳۷۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد.

شورلت SS 454 1970

پلت فرم A-body سایز متوسط جنرال موتورز و به ویژه Chevy Malibu، اعتبار زیادی را برای رشد خودروهای عضلانی دهه ۶۰ به خود اختصاص داده است. از شورلت SS 454 1970می‌توان به عنوان قدرتمندترین خودرو در زمان خودش یاد کرد همچنین لازم به ذکر است از این خودرو فقط ۴۴۷۵ نسخه تولید شد.