آمباسادور ۱۹۶۶خودروی خاص کشور
فهرست مطالب:
مجله ماشین – نویسنده: سهراب بزرگزاد / کمپانی رامبلر از زیر مجموعه های شرکت آمریکن موتورز است. این خودروساز در سال ۱۹۵۸ تصمیم به ساخت مدلی لوکس به نام آمباسادور گرفت، اما وضعیت بد مالی سازنده در سال ۸۶ میلادی باعث شد تا AMC تصمیم به فروش زیر مجموعه های خود بگیرد که جیپ از جمله آنها بود و بعضی ها را برای همیشه به تاریخ بسپارد که رامبلر سردمدار آنها بود. هر چند که آمباسادور با توجه به امنیت و زیبایی و قیمت پایینتر نسبت به رقبا از فروش خوبی برخوردار بود و حتی در دهه ۶۰ سود فراوانی را به کمپانی رساند، باز هم از قاعده مستثنی نماند و از چرخ تولید حذف شد. محصولات خانواده رامبلر آمباسادور با دو موتور( ۶ سیلندر ۸/۳ لیتری و ۸ سیلندر ۴/۵ لیتری که به ترتیب ۱۴۵ و۲۷۰ اسب بخار قدرت) تولید شده اند.
رامبلر آمباسادور مدل ۱۹۶۶ با استایلی که مخصوص سالهای ۶۵ و ۶۶ بوده تولید و طراحی شد که یکی از کمترین سری هایی تولید این خودرو بوده که روی خط تولید رفت و دارای طراحی متمایز از سایر مدل های این کمپانی است.
مدل های ساخته شده در این دو سال در دو تیپ متفاوت سدان و کانورتیبل به ترتیب ۲۰۰۰ و ۱۲۵۰ دستگاه از مجموع کل تولیدات را به خود اختصاص داده که در کنار این دو مدل، طرح کوپه و استیشن نیز از دیگر مدل های AMC بودند.
نمای ظاهری
به جرأت می توان گفت این مدل از معدود دسته آمریکایی هایی است که به لطف رژیم های سخت اقتصادی هیکل تراشیده تر و کم وزنتری داشته و کم مصرف هستند. از روبه رو دو عدد چراغ گرد سوار بر هم در انتهایی ترین قسمت گلگیر که از وسط با یک زه ورشابی جدا شده اند.
در تقارن با برآمدگی گلگیر در لبه بالایی به علت حجم دو چراغ در قسمت پایین سپر نیز با نشستی نیم دایره فضا را برای چراغ ها باز کرده تا تمام حجم آنها مشخص باشد. سپر تمام استیل صاف دارای دو راهنمای باریک در گوشه ها از جمله مشخصه های صورت این خودرو است.
یک شبکه موازی راه راه بالای چهار حفره تنفسی مستطیلی شکل، در عین سادگی سراسر خودرو را فرا گرفته که از اطراف به چراغ ها و سپر و کاپوت محصور میشود و نوشته برجسته آمباسادور در گوشه سمت چپ جلو کاپوت، از جمله نکات ظریف در قرار دادن لوگو در طراحی است و امروزه دیگر در کمتر خودرویی در این مکان به چشم می خورد.
گلگیرها در هر دو سمت توسط یه زه ورشابی خفت شده اند که باعث میشود کمی هیکل باریک این خودرو حجم پیدا کند. با کمی چرخش به کناره خودرو متوجه میشوید که در عین سادگی خلاقیتهای منحصر به فرد در تولید آن نیز وجود دارد که یکی از آنها ادامه زه ورشابی راه راه شبکه جلو پنجره است که در لبه گلگیرها در کوچکترین سایز ادامه داشته و میتوان آن را چنین تصور کرد که گویی شبیه سرمه ای به چشم های این خودرو تزئین می دهد. گلگیر جلو باریک و بلند و لبه تیز است و یک زه ورشابی سراسر خودرو را فرا گرفته که بر خلاف معمول به جای دو نیم کردن به صورت مساوی، کمی تفاوت ایجاد کرده است.
در نمای جانبی، لبه برجسته روی درها و عدم تقارن حفره چرخ جلو و عقب به خروج از سادگی در طراحی این خودرو کمک میکند که مکمل آن یک زه قطور (چیزی شبیه جلوپنجره که در زیر رکاب خودرو نصب شده) است. لوگوی آمباسادور در حد فاصل بین حفره چرخ و خط گلگیر در هر دو سمت خودرو مشهود است.
اما در نمای پشتی خودرو که به طور حتم در زیبایی موثر است، دو عدد چراغ خطر ایستاده میبینیم که سوغات دهه های گذشته طراحی است. لبه گلگیرهای عقب و طرح چراغ های خطر، تقریباً دوکی شکل بوده و با بیرون زدگی باعث شده اند در صندوق، کمی عقب تر ایستاده و به کشیده تر شدن خودرو کمک شود. باز نوشته آمباسادور در تقارن با چهره خودرو در گوشه سمت چپ خودنمایی می کند.
سپر عقب تمام استیل ساده و دقیقاً مشابه سپر جلو بوده فقط با جایگزین کردن چراغ های دنده عقب در سپر به جای چراغهای راهنما اعلام حضور میکند. لاستیک های دور سفید در ترکیبی زیبا با قالپاق هایی که در لبههای بیرونی زبانه زبانه بوده و در وسط لوگوی زیبای رامبلر را دارند، از دیگر نکات قابل ذکر هستند.
فضای داخلی
با باز کردن در خودرو و وارد شدن به فضای داخلی و با قرار گرفتن در جایگاه راننده، میتوان تفاوت بین این مدل و مدل معروف آریا را به وضوح احساس کرد، چرا که عنصر لوکس بودن در آن خوب به کار رفته و قابل لمس است. تودوزی تمام چرم قرمز رنگ که حتی به غربیلک فرمان هم سرایت کرده، از نکات مثبت آن است.
فرمان دوشاخه نامتقارنی است که در وسط فرورفتگی دارد و یک قاچ نیم دایره استیل و لوگوی آمباسادور در وسط زینت بخش آن است. دو عدد صفحه آمپر گرد با لبه های برجسته، از داشبورد یکدست صاف بیرون زده و در سمت چپ شامل نشانگر سرعت و در سمت راست نشانگر سوخت و باطری و دمای مایع خنک کننده است.
سه عدد دریچه گرد در کنار صفحه آمپر و یک عدد ساعت زیبای آنالوگ و یک رادیو زیبای آل ترانزیستور قرار دارد. داشبورد در سمت شاگرد ساده طراحی شده و فقط به شکل یک در بوده که با نوشته آمباسادور رمزگذاری شده است. تودوزی با کیفیت و با ترکیب چرم قرمز و زه های باریک چوبی و دستگیره های استیلی که با حرکت چرخشی باعث باز و بسته شدن درها میشوند، از دیگر نکات قابل ذکر در طراحی داخل خودرو هستند.
صندلی جلو بزرگ و دو تکه است و صندلیهای عقب از نرمی بینظیری برخوردار هستند. در کل فضای داخل با توجه به حجم کم خودرو بی نظیر و به اندازه بوده و رفاه عالی را برای سرنشینان فراهم میکند.
قلب تپنده
چون خودرو از نوع تیپ ۹۹۰ بوده، موتور ۲۳۲ اینچ مکعبی که ۱۴۵ اسب بخار تولید میکند را در اختیار دارد که پس از شنیدن صدای استارت دیگر از صدای آن خبری نیست و این مهم، از معروفترین مشخصه های خانواده رامبلر است. با توجه به دستی بودن گیربکس با قرار دادن دنده در وضعیت یک و حرکت البته با کمی تیکآف از شتاب بینظیر خودرو لذت خواهید برد، چرا که جثه کوچک اینجا به کار می آید.
چالاکی و کم مصرفی، تعادل بینظیر و فرمانپذیری عالی، از دیگر مشخصه های این خودروست. مصرف پایین آن در بین غول های آمریکایی با میزانی در حدود ۵/۱۱ لیتر در صد کیلومتر در اتوبان و ۵/۱۳ در شهر، از برگ های برنده این خودرو در زمان خود نیز بوده است. درست است که این خودرو در ردیف خودروهای پُرقدرت آمریکایی قرار نمیگیرد ولی انصافاً با همین سن و سال هنوز هم یک سر و گردن از بیشتر محصولات داخلی پیش است.
کیفیت سواری مطلوب و فرمان پذیری عالی باعث شد تا کمی خط قرمزها را در مورد سن خودرو رد کرده و با این یار قدیمی، یادی از جوانی ها کرده باشیم. البته با توجه به اظهارات مالک مبنی بر شرکت کردن در چندین رالی سراسری و در مسیرهای مختلف با اطمینان خاطر به رانندگی پرداختیم.
خبری از صدای موتور نبود و دنده ها به نرمی جا میرفتند و صدایی اضافی در اتاق شنیده نمیشد. دید شیشه جلو به واسطه طراحی ساده ستون ها عالی بود و در هنگام رانندگی و حتی هنگام پارک خودرو کمتر به نقاط کور بر میخوردیم. کیفیت ترمزگیری مطلوب بود و ترمزهای دیسکی در چرخهای جلو کمی هم جور ترمزهای کاسهای محور عقب را به دوش می کشیدند.
با کمی زیاده روی در استفاده از توان موتور و پس از کمی توقف و حرکت به زمان بینظیر حدوداً ۹ ثانیه برای رسیدن از سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر رسیدیم که واقعاً جالب بود. به لطف دید شیشه عقب، به خاطر ارتفاع یک دست گلگیرها، حرکت با دنده عقب راحت بوده و پارکی آسان را به دنبال خواهد داشت.
گوشه ای را برای ایستادن و تحویل خودرو به مالک محترمش انتخاب کرده و پس از توقف کامل استفاده از پدال چهارم (که نقش ترمز دستی را ایفا میکند) نصیبمان شد که با روشن شدن چراغ قرمز رنگ BRACK درست وسط دو آمپر به پایان این آزمون رسیدیم.
در خاتمه جا دارد تا از آقایان «علی عربی» که ما را در انجام این آزمون یاری رساندند تشکر کنیم.
