خودروی تجاری موتوردار دایملر در سال ۱۸۹۹

مجله ماشین – در جلوی خودروی تجاری موتوردار دایملر در سال ۱۸۹۹ یک صفحه گرد وجود دارد آیا می‌دانید وظیفه آن چیست؟ خودرو ها از زمانی که تولید شدند تا به امروز تغییرات عمده‌ای داشتند. هر چه زمان به جلو آمد امکانات و آپشن های بیشتری به این خودروها اضافه شد به نحوی که شاید دیدن خودروهای قدیمی و نحوه کارکردشان امروز برای ما خیلی عجیب به نظر برسد.

در روزگار قدیم  به دلیل اینکه تجهیزات برقی خیلی پیشرفت نکرده بود و حتی نحوه روشن شدن خودرو ها متفاوت بود، خودروها را در ابتدا به وسیله هندل و یا گاهی اوقات به وسیله هل دادن روشن کردند. برای روشن شدن خودرو باید محور اصلی موتور بچرخد. در گذشته این چرخش به وسیله هندل صورت می گرفت. به این صورت که هندل به وسیله نیروی دست با سرعت بالا چرخانده میشد و خودرو روشن میشد.

ورودی‌های پشت این صفحه گرد مانند مجرای هوای یک رادیاتور لوله‌ای هستند که توسط ویلهلم مایباخ، پیشگام تحرک اختراع شده است. با این نوآوری، مایباخ به طور قابل توجهی خنک کننده موتور و در نتیجه عملکرد خودروهای ساخته شده توسط دایملر را بهبود بخشید. رادیاتور لوله‌ای برای اولین بار ۱۲۵ سال پیش در مدل فونیکس استفاده شد و در ۲۴ دسامبر ۱۸۹۷ این اختراع ثبت شد. دسامبر همان سال خودروهای تجاری موتوردار دایملر-موتورن-گسلشافت (DMG) معرفی شد.

تکامل خودروی تجاری موتوردار دایملر در سال ۱۸۹۹

DMG به بهبود مدل های ون خود ادامه داد. ماشینی که در عکسها مشاهده می‌کنید در موزه مرسدس بنز قرار دارد. دو سال پس از نمایش نسخه‌های اولیه اولیه، مدل جدید ساخته شد. موتور این وسیله نقلیه برای حمل بار ۵۰۰ کیلوگرمی طراحی شده است. این موتور از یک موتور دو سیلندر با ۵.۶ اسب بخار قدرت و با حجم ۱۵۲۷ سانتی متر مکعب نیرو می گیرد و حداکثر سرعت آن ۱۶ کیلومتر در ساعت است.

به فهرست فروش خودروهای تجاری در سال ۱۹۰۰  که نگاه می‌کنیم شاهد پیشرفت چشمگیری هستیم و  دی‌ام‌جی توانست برای بار ۸۰۰ تا ۳۲۰۰ کیلوگرم و توانی با ۴ اسب بخار قدرت تا ۸ اسب بخار از موتور دو سیلندر بگیرد همچنین تا ۱۲ اسب بخار قدرت برای موتور چهار سیلندر بدست بیاورد.

پلت فرم نوآوری با ژن  یک گاری در خودروی تجاری موتوردار دایملر در سال ۱۸۹۹

در مقایسه با تصویر در اولین آگهی فروش، وسیله نقلیه به زودی تغییر کرد. نمونه موجود در موزه مرسدس بنز مونیخ که مربوط به سال ۱۸۹۹ است، دارای موتوری است که در بالای محور جلو قرار دارد و توسط یک کاپوت بلند محافظت می شود. دقیقاً در زیر آن رادیاتور لوله ای قرار دارد که میل لنگ شروع در مرکز آن قرار دارد.

این جزئیات نوآورانه در تضاد با ویژگی های طراحی سنتی قرار دارند. راننده روی یک نیمکت باز بدون محافظت در برابر آب و هوا می نشست. این مکان شبیه محل کار یک کالسکه است که با اسب و گاری خود کالا را تحویل می دهد. با این وجود، وسیله نقلیه تجاری موتوری به وضوح نشان دهنده الهام گرفته از دوران استفاده از گاری و اسب بوده است. در جلوی راننده، ستون فرمان عمودی با فرمان چوبی قرار دارد. بیرون، در سمت راست، اهرم دنده در یک دروازه تعویض باز قرار دارد و بوقی بزرگ در ترافیک جلب توجه می کند.

انتقال نیرو و چرخ های لاستیکی در خودروی تجاری موتوردار دایملر در سال ۱۸۹۹

نیروی موتور از طریق دو تسمه زنجیری و دو زنجیر غلتکی به چرخ های عقب منتقل می شود. این امر حمل‌کننده را از کامیون‌های DMG با پینیون که از سال ۱۸۹۶ ساخته شده بودند متمایز می‌کند.

چرخ‌های چوبی پره‌دار در عقب به‌طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر از جلو هستند، با لاستیک‌های لاستیکی جامد دور تا دور چرخ چوبی را پوشش داده است. این یک ویژگی راحتی واقعی در وسایل نقلیه تجاری در پایان قرن نوزدهم بود، زیرا کامیون‌های حمل و نقل و کامیون‌ها اغلب روی چرخ‌های چوبی فولادی حرکت می‌کردند. دایملر در سال ۱۸۹۷ ۳۵۰ تا ۴۰۰ مارک اضافی برای این چرخ‌های لاستیکی جامد از خریداران دریافت کرد. برای خودروهایی با بار بیش از ۱۲۰۰ کیلوگرم، DMG توصیه کرد از چرخ‌های لاستیکی استفاده نکنید.

ابعاد این خودرو با توجه به نسخه های مختلف فرق میکرد. طول ۳۴۰۰ تا ۴۶۰۰ میلی‌متر، عرض ۱۷۰۰ تا ۱۸۰۰ میلی‌متر و وزن ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلوگرم وسایل نقلیه تجاری موتوردار بسته به بار متفاوت است. این امر بر تنوع این مفهوم خودرویی که اخیراً معرفی شده است تأکید می کند.

سنت ون سازی

داستان موفقیت خودروهای تجاری سبک مرسدس بنز از اولین وانت های ۱۸۹۶ و ۱۸۹۷ تا اسپرینتر، ویتو و سیتان امتداد دارد. پیشینیان آنها در پایان قرن نوزدهم لجستیک انعطاف پذیر و سریع را با موتور احتراقی متحول کردند. امروزه، وانت‌های مرسدس بنز دوران جدیدی را در جابه‌جایی پایدار و بدون آلایندگی برای حمل و نقل کالا، تجارت دستی، خدمات تحویل و موارد دیگر نشان می‌دهند.