ماتراسیمکا باگیرا مدل ۱۹۷۸ (Matra-Simca Bagheera)

مجله ماشین – نوشته: مهندس برزو سپاسی / در آن دوران شما می‏‌توانستید یک اتومبیل انگلیسی دست‏ ساز را بدون پشتیبانی فنی و با مسؤولیت خود وارد کشور کنید و وجود نمایندگی، جهت وارد شدن یک خودرو به کشور، الزامی نبود.

این به تنوع اتومبیل‏‌های خیابان‌‏ها می‌‏افزود و بعد از سال‏‌ها همین امر باعث از رده خارج شدن بسیاری از آنها گردید، چرا که کسی نبود که ارزش آن خودروهای ناشناخته را دریابد. در این بخش به معرفی یک دستگاه Matra-Simca که آن را می‌‏توان جزء این دسته اتومبیل‏‌ها دانست می‌‏پردازیم.

در نگاه اول ماترا-سیمکا را یک اتومبیل اسپرت با حال و هوای اوایل دهه ۱۹۷۰ باید دانست.

در آن سال‏ها طراحی‌‏ها آنچنان جذاب نبودند و حتّی برخی کارخانجات معتبر و محبوب در مرداب آن گرفتار شده و از بین رفتند.

از آن گروه می‏‌توان به تریومف اشاره کرد. امّا خودرو بدنه‌‏ای از جنس پلی‏‌استر دارد، خطوط خیلی ساده هستند و شباهتی اندک با فراری دینو دارند.

چراغ‏‌های مخفی شونده که جزء ملزومات یک خودرو اسپرت بود در آن به چشم می‏‌خورند. سپر جلو که دربرگیرنده چند چراغ در جلو است نمای زیبایی دارد. البته در نمونه ما چراغ‏‌های اصلی با چراغ‌‏هایی جایگزین شده بود که آنچنان هم دهه هفتادی نبودند البته چیدمان اصلی حفظ شده بود. چراغ اصلی نیز کریستالی بود.

نام این اتومبیل براساس شخصیت کارتونی «داستان جنگل»، «باگیرا» نام گرفته بود.

در نمای جانبی شما تصور خواهید کرد که با یک GT 2+2 روبه‌‏رو هستید امّا با کمی دقت متوجه می‏شوید که باگیرا تنها یک ردیف صندلی دارد و موتور در پشت صندلی‌‏ها و در وسط آن نصب شده و از این نظر به فیات X1.9 شباهت دارد. امّا جالب‌‏تر از آن این است که در بخش عقبی حتّی یک صندوق عقب هم دارد. البته فضای آن برای چمدان کافی نیست ولی دو ساک متوسط در آن جای می‏‌گیرد.

ولی در جلو فضایی برای قرار دادن لاستیک زاپاس وجود دارد. درها دستگیره ندارند و تنها یک فرو رفتگی در کنار آن وجود دارد که برای قرارگیری دست و باز کردن در در نظر گرفته شده است. معمولاً خودروهای موتور وسط دارای ورودی‏‌های اضافی هوا در جوانب بدنه هستند امّا باگیرا این ورودی‏‌ها را روی ستون‏‌های انتهایی نصب کرده، جایی که اصلاً انتظار دیدن آن را ندارید.

البته تولید بدنه آن نیز بسیار راحت‏تر و ارزان‏تر انجام می‏‌شده است. سقف آن کروک است و برزنت آن روی دو ریل جانبی به سمت عقب می‌‏رود.

با باز کردن شیشه پشتی شما با یک طاقچه پوشیده شده توسط موکت روبه‏‌رو هستید امّا با کمی باز کردن در جلویی به موتور لاغر ۴ سیلندر خطی Type 315 و از نوع ohv و خطی دسترسی خواهید داشت که البته بسیار بددست است و برای تعمیرات مناسب نیست.

یکی از عجایب این خودرو داخل آن است چرا که در آن سه صندلی در یک راستا قرار دارند.

این حالت از یک سو آن را به یک وانت پیکان و از سوی دیگر به مک‏لارن F-1 شبیه کرده، البته تفاوت آن، این است که فرمانش در سمت چپ نصب شده و در وسط قرار ندارد.

در باگیرا مورد آزمایش در بخش داشبورد توسط مالک تغییراتی ایجاد شده و حتّی در آن تلویزیون نیز نصب شده بود.

این تغییرات غیراستاندارد باعث شده بود در صندلی وسط عملاً جایی برای نشستن وجود نداشته باشد. در زمان رانندگی، اولین عامل صدای گیرای موتور است که از پشت سر به گوش می‌‏رسد.

ترکیب بدنه بسیار سبک روی شاسی فولادی در کاهش وزن آن و رسیدن به عدد ۹۶۵ کیلوگرم و در نتیجه شتاب حدود ۱۱ ثانیه‏ای آن بی‏‌تأثیر نبوده است.

موتور ۱۴۴۲ سی‏‌سی ۹۰ اسب‏‌بخاری آن واکنش خوبی در رانندگی شهری از خود نشان می‌‏دهد. جعبه دنده آن چهار سرعته دستی است.

یکی از نکات منفی دیگر این اتومبیل تعویض رینگ‏‌های اصلی با انواعی مدرن و نه چندان زیبا بود که زیبایی رینگ‌‏های اصلی را هم نداشت.

در مجموع باگیرا را می‏توان تجربه‏‌ای جدید دانست هر چند که همه چیز به‏ صورت اولیه حفظ نشده‏‌اند ولی بی‏شک انتقال حس وجودی این اتومبیل فرانسوی را به انسان به خوبی انجام می‌‏دهد.

در پایان از کلیه دوستانی که مالک خودروهای کلاسیک و خاص هستند درخواست می‏‌کنیم تا برای تهیه گزارش از خودروشان با دفتر «مجلّه ماشین» تماس حاصل نمایند.