سه شنبه , ۲۹ اسفند ۱۴۰۲
» مقاله » فنی » ملاقات با پونتیاک ترنس ام مدل ۱۹۷۳، کامارو مدل ۱۹۷۳ و فورد موستانگ مک وان ۱۹۷۲ / خاطره سازترین گروه از خودروهای پونی کار
پونتیاک ترنس ام مدل 1973، کامارو مدل 1973 و فورد موستانگ مک وان 1972

ملاقات با پونتیاک ترنس ام مدل ۱۹۷۳، کامارو مدل ۱۹۷۳ و فورد موستانگ مک وان ۱۹۷۲ / خاطره سازترین گروه از خودروهای پونی کار

۱۴۰۱-۱۰-۱۳ زمان مطالعه: 9 دقیقه

شکی نیست که پیدایش واژه پونی کار و متولد شدن این کلاس از خودرو به عرضه نسل اول فورد موستانگ در سال 1964 بر می‌گردد.

مجله ماشین – نوشته: سهراب بزرگزاد/ در آن زمان بازار خودرو‏های عضلانی و قدرتمند در اختیار شورولت و کرایسلر بود ولی جسارت و نوآوری یک طراح در گروه خودروسازی فورد که بعدها به نام پدر موستانگ لقب گرفت باعث شد تا سبکی از طراحی به‏‌ وجود آید که خودرو‏هایی با ابعاد کوچک‏‌تر در عین حال با قدرتی بی‏‌نظیر طراحی و برای هدف قرار دادن قشر جوان تولید شود.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973، کامارو مدل 1973 و فورد موستانگ مک وان 1972

 

لیدو آنتونی لی یاکوکا کسی بود که با طراحی اولین پونی کار صنعت خودرو را یک قدم به جلو و میزان محبوبیت خودروهای خاص آمریکایی را جاودانه کرد. صد البته موفقیت در طراحی و تولید این مدل به‏‌گونه‏‌ای همه گیر شد که بعد از نسل اول موستانگ و ارائه آن در سال ۱۹۶۵ سایر خودروسازان نیز اقدام به تولید نمونه‏‌های مشابه در این کلاس انجام داده تا مبادا از گردونه رقابت دور بمانند.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973، کامارو مدل 1973 و فورد موستانگ مک وان 1972

در تمام این سال‌ها تعدادی از این خودروهای افسانه‏‌ای عملاً دیگر تولید نشده و به خاطرات پیوستند ولی مدل‏‌هایی همچون کامارو و دودج چلنجر شانه به شانه موستانگ پیش آمده و همیشه جدالی سخت بین این مدل‏‌ها برای تصاحب سهم بیشتری از بازار در جریان بوده است. یکی از مکان‏‌هایی که تا کنون شاهد تولد و ظهور قدرتمند‏ترین پونی کار‏ها برای ثبت رکورد بوده پیست نوربرینگ بوده که معرف حضور تمامی علاقه‏‎مندان به خودرو است و رکورد‏های ثبت شده در آن مهر تاییدی بر محبوبیت محصول مورد تست در بازار خودرو است.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973، کامارو مدل 1973 و فورد موستانگ مک وان 1972

انچه که ما در این مقاله برای علاقه ‏مندان به خودرو به رشته تحریر در آورده‏ایم یک مقایسه بین سه مدل از خاص‏ترین خودرو‏های رده پونی کار کلاسیک موجود در کشور است که علاوه بر سلامت فیزیکی و نحوه مطلوب نگهداری بعضاً توسط مالکین با قطعات فابریک و با هزینه‏‌های بسیار گزاف بازسازی و تقویت شده‏‌اند.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973، کامارو مدل 1973 و فورد موستانگ مک وان 1972

جالب است که با اثبات اظهار نظر مالکین توسط تصاویر و ویدئو‏های مختلف مشخص گردید که هر سه خودرو فقط جنبه کلکسیونی را نداشته و با حضور در تور‏های مختلف کیلومتر‏های بالایی را به راحتی و بدون مشکل تردد و حتی با این سن و سال برای رقبای تازه واردشان خط و نشان هم می‏کشیدند. لازم به ذکر است که با در نظر گرفتن به اینکه در مواردی مشابه به توضیح و بررسی تاریخچه هر سه مدل خودرو پرداخته‌‏ایم در این مطلب فقط به بررسی مشخصات فنی و تست عملکرد آنها در جاده و پیست می‏‌پردازیم.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973، کامارو مدل 1973 و فورد موستانگ مک وان 1972

جدال برای تاج پادشاهی

پونتیاک ترنس ام مدل ۱۹۷۳

این مدل از پونتیاک در بین علاقه‏ مندان به دماغه کوسه‌‏ای نیز معروف است چرا که یکی از جذاب‏ترین چهره‌‏ها را در بین پونی کار‏ها به خود اختصاص می‏‌دهد. از رو به‏ رو دماغه‏‌ای که در قسمت وسط برجسته و با زوایایی منحنی طراحی شده دقیقاً حالتی شبیه به سر یک کوسه را به خود گرفته است.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973

چراغ‌‏های گرد در دو گوشه چهره خودرو و فضای جلو پنجره که با یک تیغه قطور به دو نیم تقسیم شده و بادگیر‏های خوش طرح پایین چراغ‏‌ها در مجموع چنان طرح خاصی را به دماغه خودرو می‌‏بخشد که به هیچ وجه متوجه عدم وجود سپر و ادغام آن با جلو پنجره نمی‌‏شوید.

برجستگی تاج کاربراتور و هواکش که کاپوت را شکافته و از آن خارج شده دقیقا شبیه به باله بالایی کوسه‏‌ها طراحی شده است که زیبایی این خودرو را دو چندان می‏کند. در نمای جانبی گلگیر و کاپوت کشیده به یک در با ابعادی بزرگ می‏‌رسد ولی این حجم و ابعاد به صورت ناگهانی در گلگیر عقب به اتمام می‏‌رسد و سقف و ستون عقب با یک شیب تند به سمت سپر فرود آمده و ناگهان خودرو تمام می‏‌شود که در واقع این خاصیت طراحی پونی کار‏هاست.

چراغ‌‏های عقب در حد فاصل در صندوق با سپر در کوچک‌ترین فضای ممکن و به زیباترین شکل طراحی و نصب شده‌‏اند. یک سپر تمام استیل با یک فرورفتگی در قسمت وسط و دو سری اگزوز در دو گوشه گلگیر‏ها، در عین سادی بیشترین زیبایی را برای این خودرو می‏‌دهد.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973

با باز شدن در و وارد شدن به فضای داخل خودرو تنها چیزی که توجه شما را به خود جلب می‌‏کند این است که از پشت فرمان تا چشم کار می‏‌کند کاپوت جلوی شماست و قرار است سوار بر این مرغ اتشین از رانندگی لذت ببرید. این خودرو از یک موتور ۸ سیلندر ۴۰۰ اینچ مکعب با خروجی در حدود ۲۳۰ اسب‏‌بخار بهره می‏‌برد که تمام نیروی تولید شده به یک گیربکس اتوماتیک ۳۵۰ منتقل می‌‏شود و از انجا به رینگ رالی تو ۱۵ اینچی رهسپار شده تا لاستیک‏‌هایی با سایز ۲۹۵ در محور عقب به جدال اسفالت زیر پا بتازند.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973

ناگفته نماند که مالک برای این خودرو از کاربراتور مدل کارتر ۸۵۰CFM و هواکش ادل بروک استفاده کرده تا توانایی این فلب تپنده را به حداکثر خروجی ممکن برساند.

کامارو مدل ۱۹۷۳

کامارو در این مدل به‏ گونه‏‌ای طراحی شده که رقیب مستقیم ترنس ام باشد و در چهره و خطوط طراحی بیشترین شباهت را به رقیب دیرینه خود دارد. یک شبکه جلو پنجره بزرگ که تا پایین‌‏ترین قسمت جلوی خودرو نفوذ کرده و باعث شده تا سپر به دو قسمت تبدیل و در دو گوشه چهره خودرو قرار گیرد.

کامارو مدل 1973

یک جفت چراغ با دو سایز متفاوت در کناره‌‏ها و راهنماهایی باریک و مستطیلی شکل روی لبه گلگیر‏ها از مشخصه‏‌های اصلی نمای ظاهری این خودرو است. در نمای جانبی دقیقاً مشابه با پونتیاک ولی در قسمت پشت فاقد بالچه عقب روی در صندوق است.

سپر تمام استیل با فرونشست در میانه و یک جفت چراغ گرد هم اندازه در دو سمت خودرو نمای پشتی این خودرو را تشکیل می‏‌دهد که انصافاً زیبایی قابل توجی را به همراه دارد. در این مدل از کامارو و به صلیقه مالک و با اضافه شدن لوازم موتور از کیت استروکر شامل پیستون‏‌های کف تخت و سرسیلندر سواپ درشت و کاربراتور ادل بروک ۶۰۰ سی اف ام نیرویی در حدود ۲۳۰ تا ۲۴۰ اسب‌‏بخار تولید و پس از سرازیر شدن به گیربکس اتوماتیک ۴۰۰ به سمت دیفرانسیلی دیفرانسیل کلاچ‏دار که اصطلاحا به ۱۳/۴۱ معروف است می‏رود و از انجا تبدیل به خراش‏ه‌ای تیره رنگ روی اسفالت می‏‌شود.

کامارو مدل 1973

در این مدل هم لاستیک‏‌های دو سایز در قسمت جلو ۲۳۵ و در محور عقب ۲۹۵ بوده که به هندلینگ و چسبندگی بهتر خودرو به کف جاده کمک شایانی می‏‌کند.

 

فورد موستانگ مک وان ۱۹۷۲

اما موستانگ با مدل مک وان پا به این رقابت سه نفره گذاشته که یکی از خاص‏ترین مدل‏‌های موستانگ به شمار می‏اید. زبان طراحی مک وان به دلیل زاویه قائم در پشت خودرو و حالت فست بک بودن آن کمی با دو رقیب دیرینه متفاوت‏‌تر است. از روبه‌‏رو چراغ‌‏های گرد در دو گوشه جلو پنجره و حضور یک جفت چراغ سکن مستطیل شکل در مجاورت چراغ‏‌های اصلی و سپر سراسری تمام استیل و راهنماهای باریک زیر آن چهره‌‏ای متمایز را نسبت به دو رقیب دیرینه رقم می‏‌زند.

فورد موستانگ مک وان 1972

شیار‏های تنفسی دوقلو موجود روی کاپوت باعث شده تا حالتی تهاجمی‏ تر را به به این خودرو ببخشد. در نمای جانبی نیز تفاوت به‏ گونه‏‌ای است که علاوه بر شیشه در یک فضای کوچک به شیشه لچکی عقب نیز اختصاص دارد که در دو مدل رقیب موجود نیست.

خط کشی سراسری کناره خودرو که خاص مدل‏‌های مک وان است نیز چشم نواز است. صندوق عقب به لطف زاویه قائم با ارتفاعی بلند‏تر از رقبا طراحی و با یک اسپویلر مشکی رنگ تزیین شده است. به لطف مالک خوش ذوق مک وان موتور ۸ سیلندر فابریک به همراه گیربکس استاندارد آن با نمونه موتور ۳۵۱ نسل سه فورد ۵ لیتر ۵۰۰۰ که در زمان عرضه به بازار معروف به اچ او بود به ۲۵۵ اسب‏‌بخار نیرو دسترسی داشته که جایگزین قوای محرکه قبلی و استاندارد خودرو بوده است.

توجه شود که گیربکس ۴ دنده اور درایور جدید نیز که مخصوص همین مدل ویاری رسان موتور‏های نسل ۵ است نیز روی این خودرو مستقر شده است.

فورد موستانگ مک وان 1972

لاستیک‏‌های دو سایز و مشابه با دو رقیب دیگر هم به پر‏تر شدن محفظه گلگیر و هم به چسبندگی و فرمان‏پذیری کمک شایانی می‌‏کند. با باز شدن در خودرو و وارد شدن به کابین آن تفاوت در فضای داخلی نیز نسبت به دو رقیب بیشتر و داشبورد از ترکیب سه آمپر و با ارتفاعی بلند‏تر و سبک طراحی مختص خود خود نمایی می‏‌کند.

سه تفنگدار

در یک نگاه کلی هر سه رقیب در زمان خود و حتی اکنون که به خودرو‏های کلاسیک تبدیل شده‌‏اند طرفدار‏های دو آتشه خود را داشته و دارند. هر سه خودرو از توان گشتاور فوق العاده و فرمان پذیری بی نظیر برخوردار هستند.

در زمان استقرار در جایگاه راننده و پشت فرمان، در دو مدل پونتیاک و کامارو به دلیل ارتفاع کمتر نسبت به مک وان حالتی اسپرت‏تر را احساس می‌‏کنید ولی در مک وان به دلیل حالت خاص داشبورد و استقرار صندلی راننده در جایگاهی بالاتر قرار دارید. دید میدانی شیشه جلو در هر سه خودرو عالی و نحوه استقرار ادوات روی داشبورد و محل دسته دنده در بهترین وضعیت قرار داشت.

با شروع تست و قرار دادن وضعیت دنده در حالت حرکت کافی است تا در استفاده از پدال گاز کمی ناشی گری کنید تا متوجه شوید که راز ماندگاری این خودرو‏ها بعد از گذشت این همه سال در چیست. گشتاور بالا و هماهنگی بی‏نظیر گیربکس و دیفرانسیل در هر سه مدل فقط و فقط یک نتیجه را حاصل می‏‌شود و آن هم چیزی به جز دود سفید و بوی لاستیک گداخته شده نیست.

پونتیاک ترنس ام مدل 1973، کامارو مدل 1973 و فورد موستانگ مک وان 1972

باور کنید که اگر ادامه روند حضور این مدل خودرو‏ها در کشور پیوسته بود به دلیل قیمت بسیار ارزان سوخت در کشور ما نسبت به سابر نقاط دنیا، یکی از پر فروش‏ترین بازار برای این مدل از خودرو‏ها کشور عزیزمان ایران بود. هر چند به دلیل سن و سال خودرو‏ها نمی‏‌شود انتظار حضور سیستم‏‌های پیشرفته امروزی روی این مدل‌‏ها باشیم ولی نکته مهم اینجا بود که لذت سواری با هر سه مدل را در هیچ یک از خودرو‏های امروزی حتی با توان و امکانات بیشتر احساس نخواهید کرد.

قدرت ترمزگیری در هر سه مدل مطلوب و قابل قبول بود. باور این نکته که برای بازسازی این خودرو‏ها به وضعیت کنونی چه هزینه‏‌های سرسام‏ آوری پرداخته شده تا لوازم اصلی از موطن خودرو‏ها به دست مالکین برسد کمی سخت و نشان از یک عشق و علاقه خاص به این مدل از خودرو‏ها است.

در پایان از آقایان سهیل حجت پناه (مالک مک وان)، علی کامگاری (مالک پونتیاک) و آقای محمد رضا شفیعی (مالک کامارو)، به خاطر همکاری با گروه تست خودروی مجله ماشین و صرف وقت در تهیه تصاویر این گزارش تشکر می‏کنیم.

 

این مطلب چقدر برای شما مفید بود؟

امتیاز 5.00
بنر انتهای مطلب فلش آرشیو مجله ماشین

گروه نویسندگان

تحریریه مجله ماشین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

×